Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Kanatlarım kırıldı,
Sana uçmak isterken.
Yanaklarım kavruldu,
Gözyaşımla yıkarken.
Gönül kimseyi görmez oldu,
Yollarına bakarken.

Hiç buluşmadan hep benim ile olanım,
Hiç ayrılmadan hasreti yüreğime dolanım.
Sesini duymadan seslendiğini duyduğum,
Yüzünü görmeden sevdasına tutulduğum,
Gel artık ne olur, gel aşkına vurulduģum...
***

Sen yine de gel bana.
İster yanıma, ister aklıma.

Bazen ayrılmak öylesine zor gelir ki,
Her şeyi göze alıp ta kalsam dersin.
Ardından bir güç seni öylesine iter ki,
Bir yaprak gibi savrulup ta gidersin.

Bazen yaşamak öylesine ağır gelir ki,

Gel demek ne kolaydı,
Gelmeye niyeti olsaydı.
Sev demekte ne vardı,
Gönül dengini bulsaydı.

Söz dinlemek kolaydı,

Geldiği gibi gitti.
Kapıları çalmadan,
Müsaade almadan,
Bir dakika fazla kalmadan.

Başladığı gibi bitti.

Geldiğin gibi oldu gidişin de,
Çat kapı, sorgusuz, sualsiz...
Ne yüreğime girerken müsaade istedin,
Ne benden giderken bittiğini söyledin,
Ne sesimi duydun ne kalbimi dinledin,
Geldiğin gibi oldu yani gidişin de,

Geldin ya;
Ne getirdiğin önemli değil.
Şu an en çok istediğim şeydi seni görmek.
En çok istediğim şeydi varlığını bilmek.
Gönülden bir duanı almak,
Avucundan bir damla suyuna kanmak.

Haftalar ayları kovaladı gönlümde, aylar yılları.
Yaprak yaprak döküldü, kurudu ömrümün dalları.
Talan oldu, kalmadı ki gönül sarayımın bağları.
Ben gidiyorum sevgili, senin olsun dünyanın malları.

Bir ömür sürdüm, gelen hep gideni arattı.

Ne zaman bana gelsen ben kendimden geçiyorum,
Ve ne zaman kendime gelsem, sen benden geçiyorsun.
Ne sen anladın halimden, ne ben silebildim seni kalbimden,
Kaç defa nasip değilmiş dedim,
Ama hep nasibim ol diye kapına geldim.