Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Git diyorsun, gideyim gitmesine de,
Keşke ağzın başka, gözlerin başka söylemese,
İnan bir an bile durmazdım,
Sözlerine inat gözlerin ısrarla kal demese.

Gitme,
Bana bir şey de vaad etme.
İçimde öyle bir his var ki,
Sözlerden çok daha öte.
İçimde öyle bir korku var ki,
Sanki kopuyoruz göz göre göre.

Dökülen yalın, çıplak bir sendi dudaklarımdan,
Süzülen iki damla yaştı sadece yanaklarımdan,
Bakmadım, bakamadım bile dönüp ardından,
Sen dedim sustum, belki duyarsın sandığımdan.

Benim dudaklarım mühürlenmişti sanki senin ise yüreğin.

Git diyorsun...
Kalbim sendeyken beni ele gönderme,
Uzaklaştıkça nefesim tükeniyor,
Sakın kimselere verme,
Attığım her adımda bacaklarım titriyor,
Ayaklarım birbirine dolanıyor,

Gitmeyi bileceksin...
Şimdi buna mecbur muyum diyeceksin.
Kızacaksın, ayak direyeceksin.
Oturup kalmak isteyeceksin,
Ama yine de gitmeyi bileceksin.
Çaresi yok çünkü.

Ne zaman gideceği mühim değildi.
Ha bugün ha yarın.
Olmadı sonraki gün.
Ama gideceği belliydi.
Zaten kalışı misafir gibiydi.
Anlamadığım benimle derdi neydi.

Öyle bir gittin ki benden,
Köprüleri yıkıp, kapıları çarparak,
Günahıma girip, ahımı dahi alarak...
Artık istesen de gelemez,
Pişman oldum bile diyemezsin...

Gittin;
Bir bıçak gibi kanımı akıttın,
Gittin;
Kor ateş gibi canımı yaktın,
Her şeyi bir çırpıda mazide bıraktın.
Sen gittin ve beni,

Nereden bilirdim ki,
Bu aşkın sonunun ayrılık olacağını.
Nasıl inanırdım ki,
Gün gelip seni ellerin alacağını,
Yar diye saracağını,
Sensiz kalacağımı...

Gökyüzü ağlıyordu sen görmedin.
Şimşekler çakıyordu duymadın.
Depremler oluyor,
Kıyametim kopuyordu hissetmedin.
Gözlerin kapalıydı sanki kulağın sağır,
Kopuyordun işte benden ağır ağır...