Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Gerçek yüzünü hiç göremedim,
Çünkü her ne istediyse verdim.
Ne zaman ki tamamen tükendim,
İşte o gün onu kaybettim...

Ansızın çıkıp karşıma sana geri geldim diyordu,
Oysa ben yoktum geldiği yerde,
Ruhum yoktu bedenimde,
Uğruna terk ettiği vefasızdan dönerken geri,
Sevda dolu yüreğimi hala yaşıyor sanıyordu.

Ne zaman aklıma düşsen,
Kalbime de hüznün geliyor.
Bir kez de yalnız gel ne olur.
Gelirken getirdiklerin acı veriyor

Gideceksin madem,
Durma artık sevgili,
Nasılsa sen benim olmadığım dünyada;
Sahte mutluluklarla yaşarken,
Ben sensiz dünyada ölmeye alışırım...
Sen kalbini susturup aklına uyarken,

Gideceksin madem;
Durma artık sevgili.
Nasılsa sen benim olmadığım dünyada;
Sahte mutluluklarla yaşarken,
Ben sensiz dünyada,
Ölmeye de alışırım...

Bıkmıyor usanmıyorsun,
Başka yöne bakmıyor,
Pencerenin önünden ayrılmıyorsun.
Tut ki gördün,
Sonra ne olacak?
Bil ki;

Dünyanın öbür ucuna kadar gitsem de,
Senden bir adım öteye gidemiyorum.
Çünkü sevgili;
Ya tutup aklıma geliyorsun,
Ya kalbimde saklanıyorsun.
Kısaca her nereye gitsem,

Sen şimdi maziyi özlüyorsun ya;
Özleme gideni geriye getiremiyorsun.
Elveda sözü ağızdan çıktı mı bir kere,
Mümkünü yok merhabaya çeviremiyorsun.
***
Sen şimdi pişman olduğunu söylüyorsun ya;

En ummadığın anda gider,
Gitmez dediğin,
En olmadık zamanda biter,
Bitmez dediğin.
Ateş, en beklenmedik yerden düşer yüreğine.
Ve sen o an kahredersin, kaybolan günlerine...

Bırakıp giderken halimi görsen,
Yıkılır kalırdın ardını dönsen.
Daha az acıtmazdı inan,
Kurşun sıkıp bağrımı delsen.
***
Attığın her adımda,