Demek gidiyorsun.
Bir veda etmeden,
Hoşçakal bile demeden...
Şimdi ben gelmeyeseydim ansızın,
Bir daha göremeyecektim seni öyle mi?
Yani bu ev sensiz mi kalacaktı?
Benden iyiyim dememi bekleme sevgili,
Nasılsın diye sorma, mektup yollama...
Sonra kağıda kokun siner dayanamam.
Yapma...
Ne olur sevgili, ne olur artık beni yorma.
Hem biliyorsun, yokluğunda iyiliği unuttum ben.
Ey benim güneşim, yıldızım, ay gibi parlayanım,
Işığın elleri aydınlatırken, karanlığın yalnız bana mı?
Kaç zamandır hasretinden mustarip, hasta bu gönül,
Tüm dertliler varlığınla şifa bulurken, yokluğun yalnız bana mı?
***
Ey benim sevincim, mutluluğum, baharım olan sevgilim,
Sen, her gece uyku diye daldığım,
Her sabah, şafak diye uyandığımsın.
Sen, kendimden dahi sakındığım,
Hep içimde olup ta, özleminden yakındığımsın.
***
Sen, aldığım her nefeste ciğerime soluduğum,
Yüreğime saplanan ok olsan,
Seni oradan söküp atmam...
Üzerimde en tatlı uyku olsan,
Gözlerimi kapatıp yatmam...
Dert olsan dermanı dilemem,
Bulmaca olsan çözmek istemem...
Senin de boğazına düğümlenecek kelimeler,
Kalbinden geçeni söylemeye dilin varmayacak,
Her gün daha çok uzaklaştığımı göreceksin de,
Yine de kal demeye cesaretin olmayacak...
Gitme diyemediğin için,
Ben gözümü açtığımda gördüğümü değil,
Gözümü kapadığımda yanımda olanı sevdim.
Çağırdığım zaman yardımıma geleni değil,
İhtiyaç duyduğumda yanımda olanı sevdim.
Ben ''nasılsın'' diyerek halimi soranı değil,
Hiç yanımda yoktun ama,
Her an her saniye yüreğimdeydin.
Belki uzaktaydın ama,
Aldığım her nefeste aklımdaydın.
Şimdi tutmuş güya gidiyorsun.
Bir de giderken bitti diyorsun.
Senden giderken biraz uzaklaştığımda,
Aşkta gurur olmaz deyip dönüyordum.
Oysa dönerken attığım her adımda,
Gurur değil onurmuş tükenen bilmiyordum...
***
Kapı kapı dolaşıp seni aradığımda,
Yanlışım sevmek değildi ki...
Bugün olsa yine severdim.
Lakin bu kadar deli,
Bu kadar çok sevmezdim.
Sevdamın ağırlığı altında,
Sevdiğimi ezmezdim...
duygularımızı tercüme etmişsiniz şairim