Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Öyle bir aşkla bağlanmalıydı ki insanoğlu,
Başka güzellere karşı gözüne perde inmeliydi.
Gündüz hayalinde gece ise düşünde,
Yalnız onu görmeliydi.
Eline başka el değdiğinde ateş tutmuş gibi,
Yatağına başka insan girdiğinde,

Bu böyle sürmez, böyle gitmez biliyorum.
Sensizliğe tahammülüm kalmadı benim.
Her gece duamda bir tek seni diliyorum.
Başkaca bir şey istemeye varmıyor dilim.

Her sabah gözlerimi açmadan yerini yokluyorum.

Sen beni bu aralar hiç sorma.
İyiyim demeye dilim varmaz,
Kötüyüm desem o hiç olmaz.
İyisi mi beni bu aralar sorma.
Verecek cevabım bulunmaz...
***

Ne kadar seversen sev sevilmiyorsun,
Yeri göğü kaplasan görülmüyorsun.
İlaç olsan içilmiyor,
Merhem olsan sürülmüyorsun.
Yağmur olsan ıslatmıyor,
Güneş olsan ısıtmıyorsun.

Dünyadan giderken üzülecek olsam,
Dünyaya gelirken ağlar mıydım hiç.
Ölüm dediğinden korkacak olsam,
Kendimi kor ateşe atar mıydım hiç...
Sanır mısın ki bilmezdim,
Sonumuzun ayrılık olacağını.

Ben bu aşkın uğruna,
Yüreğimdeki alev ile dost,
İçtiğim su ile düşman olmuşum.
Kalbimin yangınını söndürmesin diye,
Yağmurlardan dahi kaçar olmuşum.
Ben aşkı yaşamakla kalmamış,

Anladım;
Senin yüreğinde hep başkası olacak.
Ve bu aşk, bende yarım kalacak.
Anladım;
Sevdim demeye dilin varmayacak,
Ben ne kadar söylesem de,

Sönmeyecek biliyorum,
Dünya tersine dönecek,
Ama bu yangın sönmeyecek.
Güneş tersten doğacak,
Ama bu ateş küllenmeyecek.

Söyleyin, söyleyin sevgiliye;
Bu canı ona adamıştım ama benden aldılar.
Nice ipek kumaş dururken, üç kuruşluk beze sardılar,
Ben saraylara sığmazken, onlar iki metrelik çukur kazdılar,
Tuttular mezar taşıma, birde adımı yazdılar.

Merhaba ile başlayıp,
Elveda diye biten nice aşklar varken,
Besmele ile başlayıp,
Amin diyerek süren bir aşktı bizimkisi.
Bir gün ile yetinen binlercesi varken,
Mahşere kadar sürecek bir sözdü bizimkisi.