Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

İsmini cismini unut dedin,
Unuttum.
Yerini yurdunu bırak dedin,
bıraktım.
Kendinden geç dedin,
geçtim.

Gökyüzü şu ayrılığı duysa,
Tek bir bulut kalmaz ağlardı.
Güneş bir daha gülmez,
Işığını kâinattan saklardı.
Yıldızlar kararır,
Ay dahi dünyasına küserdi.

Bana aşkı soruyorlar.
Oysa ben bir seni bilirdim,
Bir de gözlerini..

Bir sen vardın beni koklayan.
Bir sen vardın koruyup kollayan.
Ah ettiğimde yüreği benden çok yanan.
Gözyaşı döktüğümde sarıp sarmalayan.
Bir sen vardın anne,
Acıma dayanamayan,

Bir sevda var...
Senin aklının almadığı,
Benim kalbimin dayanmadığı...
Senin saçının telinin dahi yanmadığı,
Benim kül olmadık yerimin kalmadığı...
***

Her gidişin bir parçanı daha koparıp götürdü benden,
Gün geldi gördüm ki, hiçbir şey kalmamış bendeki senden.
Şimdi sen pişman olup dönsen de gittiğin yerden,
Kalbimde ki o aşkı arama sevgili, bulamazsın yeniden.

Zira artık ne sen o eski sensin, ne de ben o eski ben.

İkimizin de yüreğinde bir şeyler oluyordu.
Benim ki sevgi, onun ki nefret doluyordu...
Ve zavallı yüreğim bunu bilmiyordu.
Sanıyordu ki, o da kendini sevecek.
Sanıyordu ki, mutluluk yakında gelecek.
Yaşadığı tüm acılar geçecek.

Bir şey var içimde,
Dile gelmez, akıl ermez,
Sır gibi çözülmez.

Çırpınır durur yüreğimde,
Can dayanmaz, acısı dinmez,

Kulağıma eğildi ve dedi ki ;
Ben aşkına değmem,
Neden kendini üzüyorsun.
Bunca çileden sonra,
Nasıl hala seviyorsun...
O ettiklerini zulüm sanıyordu.

Bir yanım mutlu,
Diğer yanım hüzün dolu.
Bir yanımı bıraksam uçup gidecek,
Diğer yanımı tutmasam,
Yerin dibine girecek.
***