Unuturum sanmıştım,
Meğer sadece sanmışım.
Aslında ben bile inanmıştım,
Meğer sadece aldanmışım.
Unutmak koca bir yalanmış.
Boşuna kanmışım.
Utanırdı yüreğim,
Yüzüne bakamazdım.
Şimşek olur çakardım da,
Gönlüne yağamazdım.
Eserdim günlerce gecelerce,
Bir türlü dinemezdim.
Uyku tutmadı bekledim işte,
Önce gelmesini,
Sonra geçmesini.
Önce başlamasını.
Sonra bitmesini.
Elime ne mi geçti.
Bakmayın perişan göründüğüme.
İnanın aslında üzülmüyorum...
Çünkü o benim için,
Hayalden öte değildi.
Bir gün kendime geldiğimde,
Öyle ya da böyle bitecekti.
Üzülürsün;
Ya sevmediği için,
Ya sevdiğin için.
Ya değer vermediği için,
Ya değer verdiğin için.
Üzülürsün işte;
Ey gönlüm,
Nasıl genç olmayı istiyorsun.
Yaşadın işte her şeyi,
Daha neyi özlüyorsun,
Ey gönlüm,
Hala mı aklını başına almıyorsun.
Varlığını yaşatmadın ki.
Yokluğunla canımı yakasın.
Ya da hiç yakın olmadın ki.
Uzaklığınla içimi acıtasın.
Ben sana alışmadım ki,
Sensizliğe şaşırayım.
Vazgeçme benden...
Dilersen kazanmaya çalışma,
Gönlümü alma,
Benimle kalma,
Ama ne olur vazgeçme.
Ben buna dayanamam.
Ben onu özgür bıraktım.
O beni vazgeçtim sanıyor.
Ben aşkın zirvesine ulaştım.
O yolumdan döndüm sanıyor.
Ben onun yüreğine doğdum.
O hala öldüm sanıyor.
duygularımızı tercüme etmişsiniz şairim