Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Hayat ne garip;
İnsanın olmaz dediği;
Her ne varsa oluyormuş.
Unutmam dediğini unutuyor,
Yaşamam dediğini ise yaşıyormuş.
Umudun bittiği yerde,

Hayat ne tuhaf,
Yaşadığını sanıyor yaşamıyorsun,
Ölmeyi diliyor ölemiyorsun,
Gülmeyi istiyor gülemiyorsun.
Sevdiğini söylediğinde ise sevilmiyorsun…

Hayat sana güzeldi,
Sen de bana.
Kader sana gülerdi,
Sen de bana.
Bu yüzdendir sensiz hayatı sevememem.
Bu yüzdendir yokluğunda gülememem.

Biliyor musun?
Hayır bilmiyorsun...
Çünkü bilsen bulut olur ağlardın,
Yağmur olur yağardın.
Şimşek olur çakardın,
Kör olsan dönüp bakardın.

Senin dinlemeye yüreğinin dayanmadığını,
Ben her gece yaşıyorum.
Senin okurken içinin ürperdiğini,
Ben hece hece yazıyorum...

Henüz bitmedim...
Doğru eksildim,
Doğru yıprandım,
Defalarca yerlere düştüm,
Defalarca çamura bulandım.
Horlandım, azarlandım.

Aklımda hep aynı sorular.
Yüreğim başıma gelenlerden,
Sadece beni suçlar.
Ey sevgili,
En sevgili,
Tek sevgili...

Acımı ilk seninle paylaşıyordum.
Mutluluğumda önce sana koşuyor,
Korktuğumda yanımda ol istiyordum.
Sen bilmiyordun ama,
Ben sana gelmek için,
Hep bir bahane arıyordum.

Hep ile hiç arasında tükendi ömrüm.
Sevdiğim hep oldu ama sevildiğim hiç.
Hasretim hep oldu lakin vuslatım hiç.
Kalbimde hep oldun olmasına da yanımda hiç.
Ve ben hep oldum sevgili ama sen hiç...

Sende sevdiğim ne varsa,
Hepsini onlar aldı.
Bana ise sadece,
Uzaktan seyretmek kaldı.