Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Bir zamanlar herşeyimdin.
Bazen anne sevgisini buluyordum kollarında.
Bazen merhamete kavuşuyordum kapında.
Çocuk oluyor ağlıyordum.
Dost oluyor gülüyordum.
Sevgili olup sana geliyordum...

Sana nasıl korkma derim ki,
Gözlerinin önünde alev alıp,
Cayır cayır yanmışlığım varken.
Ben sana nasıl sev diyebilirim ki.
Sevenin düştüğü kor ateşi,
Kendi gözlerinle görmüşlüğün varken...

Ben sana nasıl güveneyim...
Bitip tükenmiş bu canı,
Bir daha kırmayacağını,
Tekrar yakıp yıkmayacağını,
Nereden bileyim.
Bakıp görmez misin halimi?

Benim sana olan aşkım;
Kelebeğin hayata tutunması gibiydi.
Sen bitti sanırsın ama
Biten sadece nefesimdi!

Ben adam olmam...
Bunu sana sarılıp,
Sev beni diye yalvarırken anladım.
Ölmeden asla aranmam.
Bunu gitmem gerektiğini bilip,
Görmezden gelirken anladım.

Sanma bu aşkın acısı,
Sonsuza dek sürecek.
Herkes benim,
Ne çabuk iyileştiğimi görecek.
İşte o gün kalbim seni unutup,
Tekrar bana dönecek.

Giderken hani,
Çok iyi biri olduğumu söylemiştin ya,
Daha iyisini hak ettiğimi,
Ömrümce hep mutluluk dilemiştin hani,
İyiyim aşkım,
Artık çok daha iyiyim.

Benden iyiyim dememi bekleme sevgili,
Nasılsın diye sorma...
Mektup yollama...
Sonra kağıda kokun siner dayanamam.
Yapma...
Ne olur sevgili,

Kabul ediyorum;
Değerini bilen birisi,
İlla ki bulunurdu.
Ama böyle değer vereni bulamazdın.
İtiraz etmiyorum;
Benden güzel nicesi,

Kaçarak uzaklaşamadığım kadar,
Koşarak yaklaşamadığım var benim.