Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Suç senin değildi,
Ben seni yanlış zamanda sevdim.
Günümüzde aşk seninki gibiydi.
Ve ben bu zamanın adamı değildim.
Eskiden olsa,
Sevileni bağlasan durmazdı.

Diyemedin...
Gözünü bir kez karartıp,
Ben de sevdim diyemedin.
Dilin dönmediğinden değil,
Yüreğin elvermediğinden.
Söyleyemediğinden değil,

Neden gidişler hep bendendir.
Ne diye eksilen,
Yalnız bu bedendir.
Söyle;
Bu kadar mı sen olmuşum.
Bu kadar mı sende kaybolmuş,

Artık hissettiğin kadar varım.
İhtiyaç duyduğun kadar yakınım.
Dinlediğin kadar anlatır,
Dilediğin kadar susarım.
Yalanlarına kanar,
Kandıklarıma inanırım.

Bana bencil diyorsun...
O halde içimdeki sen de ne?
Bu gördüğün sensin gerçekte,
Bunu hala bilmesen de.
Ben beni bıraktım,
Yalnız senciyim.

Güya bir daha seni düşünmeyecektim.
Gittiğini kabullenecek,
Bir hayale günaydın demeyecektim.
Kendi kendime ne yeminler ettim.
Aklım başına gelecek,
Hayalinle sohbet etmeyecektim.

Hangi kış üşüttüyse yüreğimi,
Hiç bir yaz ısıtmıyor.
Hangi dert büktüyse belimi,
Hiç bir şifa düzeltmiyor.
Dolu muydu döktü yapraklarımı,
Kaç bahar geçti yeşermiyor.

Ben senden gidemiyorum.
Deniyorum ama,
Tek bir adım dahi atamıyorum.
Aklım sende kalıyor,
Kalbim sen diye atıyor.
Gözlerim seni arıyor,

Ben seni beklerdim...
Eğer isteseydin,
Biraz ümit verseydin,
Yüz yıl daha bekle deseydin,
Ben seni beklerdim.
Yaşamama bir sebep olurdu,

Özlemek mi?
Hadi oradan...
Ben seni ne özleyeceğim!
Sanki geldiğin mi var.
Sanki dünya gözü ile,
Seni bir kez gördüğüm mü var.