Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Her acıya dayanacak gücü bulmuşken kendimde,
Tek bir sözünle kırılıyor,
Oturup ta ağlıyorsam,
Kurşun işlemeyen,
Korku nedir bilmeyen sinemden,
Tek bir bakışınla yaralanıp yerle yeksan oluyorsam,

Ben aşkın kendisiyim sevgili,
Girdim mi bir kez gönlüne,
Alev olur yakarım,
Ne yaparsan yap,
Hangi gönüle sığınırsan sığın,
Unutamazsın.

Demek bugün de sevemedin beni...
Üzülme bir günden daha ne çıkar,
Ben beklerim seni.
Zaten daha iyi bir işim olmadı,
Seni gördüğümden beri.

Her yerdesin,
Lakin yollar bana kapalı.
Gözümün önündesin,
Gel gör ki,
Gözlerin bana kapalı.
Her şeye bakıyorsun da,

Ben beni sende kaybettim,
Hiçbir yerde bulamıyorum.
En son gözlerini seyrettim.
Sonrasını hatırlamıyorum.
Ben beni yüreğinde yitirdim.
Kimseyi bulup soramıyorum.

Ben bilirim nasıldır ayrılığa dayanmak,
En sevdiğin kimsenin hayatında iken, birden bire yok olmak,
Gözlerin gözlerini ararken, kendin bile isteye uzakta durmak,
Bilirim ne zordur beden buz tutarken, kalbi kor olup yanmak.

Ben bilirim nasıldır ceketini alıp ta çıkmak,

Kalbim aklımın işine,
Ömrümün gidişine karışıyor.
Uydurduklarım duyduklarıma,
Duygularım gördüklerime,
Bildiklerim bilmediklerime karışıyor.
***

Eskiden duygular net,
İnsanlar mertti.
Ya gerçekten sever,
Ya da sırtını döner giderdi.
Ben bu zamanda gördüm,
Aşığım deyip ayrılanı,

Ben çekilirim,
Yerimi onlarcası doldurur doldurmasına ama.
Ya dilin başka, kalbin başka söylüyorsa...
Ya boşluğum dolmaz da,
Onlarcası bir ben etmezse.
Ya da gelen gideni aratıp,

Çocukken annem onu ne kadar sevdiğimi sorardı.
Açardım kollarımı bu kadar derdim dünya onun olurdu.
Şimdi sen seni ne kadar sevdiğimi soruyorsun.
Yüreğim kadar diyorum beğenmiyorsun.
Oysa yüreğim kollarımdan çok daha büyük bilmiyorsun...