Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Senin de boğazına düğümlenecek kelimeler,
Kalbinden geçeni söylemeye dilin varmayacak,
Her gün daha çok uzaklaştığımı göreceksin de,
Yine de kal demeye cesaretin olmayacak...

Gitme diyemediğin için,

Sen yalnızlık nedir bilir misin?
Öyle bir başına filan kalmak değil,
Kalabalıkların içindeki yalnızlık...
Kimselerin içindeki kimsesizlik.
Her şeyin varken hiçbir şeyin olmaması,
Oluk gibi akan pınarın başında,

Ben seni ömrüme ortak etmişim.
İç çekişlerimin, özlemlerimin sebebi,
Aşkımın sahibi yapmışım.
Şiirlerimin ilham kaynağı,
Uykusuz gecelerimin yoldaşı bilmişim.
Hep aklımın bir kenarında saklamışım.

Gel hadi;
Bu ateşin yakanı sen ol,
Yananı ben.
Durma hadi;
Bu aşkın yalanı sen ol,
İnananı ben.

Uzak dur yanar dediler.
Döner diye de eklediler.
Ah gönül ah aşıksın ya,
Yanar döneri bile yanlış anladın.
Yanmayı duyunca,
Sen gibi alev alır sandın...

Yani sen şimdi gittin öyle mi?
Bir daha geri dönmeyecek misin?
Yani her şey bir anda bitti mi?
Bir daha yüzümü görmeyecek misin?
***
Demek sen artık yoksun...

Nasıl bir yanılgıdır,
Seni benden alıp götüren.
Nasıl bir yanlıştır,
Bitmez denilen bu aşkı bitiren.
Ey gökleri yerlere indiren,
Yerleri diplerle bir eden.

Ben gözümü açtığımda gördüğümü değil,
Gözümü kapadığımda yanımda olanı sevdim.
Çağırdığım zaman yardımıma geleni değil,
İhtiyaç duyduğumda yanımda olanı sevdim.

Ben ''nasılsın'' diyerek halimi soranı değil,

Hiç yanımda yoktun ama,
Her an her saniye yüreğimdeydin.
Belki uzaktaydın ama,
Aldığım her nefeste aklımdaydın.
Şimdi tutmuş güya gidiyorsun.
Bir de giderken bitti diyorsun.

Sen bulut oldun da,
Ben yağmur olup yağmadım mı?
Sen şiir oldun da,
Ben kalem olup yazmadım mı?
Söyle sen rüzgar oldun da,
Ben yaprak olup savrulmadım mı?