Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Vazgeçtim senin adını anmaktan.
Tırnaklarım ile kuyu kazmaktan.
Vazgeçtim seni de sever sanmaktan
Her gün bıkmadan sana şiir yazmaktan...

Vazgeçtim bize dair hayallerden.

Ben onu özgür bıraktım.
O beni vazgeçtim sanıyor.
Ben aşkın zirvesine ulaştım.
O yolumdan döndüm sanıyor.
Ben onun yüreğine doğdum.
O hala öldüm sanıyor.

Vefa nedir bilir misin?
Şimdi ne bu diyeceksin.
Doğru ya akıl mı kaldı bende,
Sen vefayı nereden bileceksin...

Tıpkı gelişin gibi oldu gidişinde,
Apansız, savunmasız, sorgusuz ve de sualsiz…
Bir anda gökyüzümü kapladın,
Yağmur oldun yüreğimi suladın,

Beklenmedik bir anda geldin,

Kavuşmak ne vaktedir yar.
Bak, sabır taşım kırıldı,
Gönlüm dört bir yana dağıldı.
Görürüm her yerde sen varsın,
Lakin nereye gitsem varılmazsın.
Her ne etsem ulaşılmazsın...

Yokluğumda hiç düşündün mü sevgili,
Ya gün gelip te beni seversen,
Ya da bir gün eksikliğimi hissedersen,
Ya özlersen, dayanamıyorum gel dersen.
Bunlar neyse de sevgili,
Ya o gün gelince artık sana gelmezsem,

Yağmur yağıyor...
Sana gel demeyeceğim ama,
Her nerede isen dışarı çık,
Çünkü sensizken yağmur ıslatmıyor,
Yokluğunda o bile bana değmiyor.
Üzerime düşmüyor.

Son istek gibiydin,
Yaşamayı değil de,
Seni görmeyi seçtim.
Geldin geçtin gittin.
Bir hakkım daha olsa,
Yine yaşamayı seçmezdim.

Yine olmadı...
Bir kez daha yarım kaldı...
Az da olsa ümidim vardı,
Onu da git diyerek aldı.
Bu defa;
Sabır da fayda etmedi.

Sonunda sen de özledin ya,
Sonunda gel dedin ya,
Beklediğini söyledin ya...
Gayrı ben buralarda nasıl durayım.
Senden uzak nasıl kalayım.
Cennetinin kapısı aralanmışken,