Merhaba ile başlayıp,
Elveda diye biten nice aşklar varken,
Besmele ile başlayıp,
Amin diyerek süren bir aşktı bizimkisi.
Bir gün ile yetinen binlercesi varken,
Mahşere kadar sürecek bir sözdü bizimkisi.
Bu gece, hüznüm boyumdan büyük,
Sevdam omuzlarımın taşıyamayacağı bir yük,
Bu gece bana sabah olmayacak,
Ama unutma sevgili,
Bir daha senin de yüreğine güneş doğmayacak.
***
Uzat ellerini kadınım,
Yüreğime tutunacak dalım olsun,
Çekip çıkarsın beni içine düştüğüm girdabın dibinden,
Durgun sulara ulaşacağım sandalım olsun…
Uzat ellerini kadınım, uzat ne olur.
Dert etme iyiyim ben,
Ölüme inat yaşıyorum.
Üzülme sorun kalmadı,
Hepsini yüreğimde taşıyorum.
Boş ver sorma sen beni,
Bildiğin gibiyim işte.
Hissettiğim kadardı kalbimdeki yerin,
Dilimin döndüğü kadardı sevgim,
Ben anlattım, sen dinledin,
Ben hissettim, sen seyrettin,
Evet bir zamanlar çok özeldin,
Ama artık ben gittim, sen bittin.
Sen gittin ya,
Ardından gelenler olacaktır.
Beni unuttuğunu sanıp aldananlar olacaktır.
Yerimi doldurmak için çalışanlar olacaktır.
Sen onlara uyma sevgili,
Yoksa kalbim senden de hesap soracaktır.
Sen giderken,
Güneş bile bana küsmüştü,
Gökten iki yıldız,
O anda yere düşmüştü,
Sevmiyorum deyişin var ya;
Beni nasıl da üzmüştü,
Bu kalbin çalanı sen,
Çaldıranı ben oldum,
Bu hasretin sebebi sen,
Çekeni ise ben oldum.
Kaçan hep sendin sevgili,
Yakalanan ise ben oldum,
Kalbimin üzerine son kürek toprağı attım, onu yerin dibine gömdüm.
Ben böyle sevdalı kalbi, öncesinde ne duydum, ne de gördüm.
Git sevgili, ardına dahi bakma, olur da acırsan gidemezsin.
Beni düşünme ki, gittiğin gönül de senin kıymetini bilsin.
Zira aklı başkasında olanlar, bal olsa tat vermiyor, bunu bilesin.
Ey sevgili,
Sen tek bir buse ile kalbimi yaktın,
Ben de tuttum onu, ellerine bıraktım.
Şimdi;
İster tut elinde, avuçlarını yaksın,
İstersen at, başkaları kapsın,
duygularımızı tercüme etmişsiniz şairim