Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Aşk böyle bir şeydi işte;
Seven; uzaktayken bile yakındı,
Sevilen; yanındayken bile uzak...
Seven; içi kan ağlarken dahi gülerdi,
Sevilen; en mutlu anda bile üzgünüm derdi...

Gözünün gördüğüne bakmamak,
Kulağının işittiğini duymamak,
Kalbinin dilediğini istememek,
İşte aşk sadece bu demek…
***
Hissetmek ama dokunmamak,

Dedi aşk çiledir,
Çekmeyi bileceksin.
Yolu sırattan incedir,
Geçmeyi bileceksin.
Sevdim demekle olmaz,
Zehir sunsa içmeyi,

Ey sevgili,
Aşk aşk derim,
Avucunda bir damla gözyaşı olup,
Erimek isterim,
Sanma ki atar sensiz de kalbim,
İlle de sen,

Tüm varlığımı, canımla birlikte sana versem,
Yine de bilirim ki aşkımın hakkını ödeyemem,
Defalarca ölüp, binlerce kez dünyaya gelsem,
Yine de senden başkasını böylesine sevemem.

Aşk için heves diyorlar, bunu asla kabul edemem,

Öyle derine işlemiş ki aşkımın acısı,
Sadece yar gelip yanağımdan öpse geçecek,
O kadar dayanılmaz olmuş ki sancısı,
Sadece yar tutup saçımdan okşasa dinecek...
***
Öyle zor olmuş ki olmayana sabretmek.

Aşkın mutluluğu iki,
Acısı ise tek kişilik,
Vuslatı çift,
Ayrılığı ise tek kişilik…

Ey sevgili;

Bu aşkın ateşi kendiliğinden sönmedi,
Sen harlamayı bilmedin.
Durduk yere küle dönmedi,
Sen yanmaya sebep vermedin.
Yalan mı sevgili bir gün sevdim demedin.

Yüreğim yanarken, gözlerim sen neden ıslanırsın,
Söyle kor olan gönlüme mi haset eder kıskanırsın,
Dileğin bu ateşi söndürmek ise beyhude çabalarsın,
Aşkın ateşi gözyaşı ile sönmez, sen niye uğraşırsın.

Aynı tarafa bakar,
Aynı şeyleri görürdük.
Aynı anda ağlar,
Aynı anda gülerdik.
Şimdi yüzlerimiz birbirinden çevrildi.
Duygularımız bile, artık aynı değildi...