Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Seven sevdiğini arar, gayrısına bakıp geçer,
Seven sevdiğini sorar, gayrısını dinler geçer,
Seven sevdiğine gücenir, gayrısına gülüp geçer,
Seni aramam, seni sormam, sana gücenmem ondandır...
***
Seven sevdiğini bekler, gayrısının yanından geçer,

Git...
Aklımı daha fazla almadan,
Ahım sende kalmadan.
Vakit çok geç olmadan git...
Gözlerim yaş dolmadan,
Betim benzim solmadan,

Ne yaptıysam ben kendim yaptım.
Tuttum seni kendime kattım.
Seninle yattım, seninle kalktım.
Senin benden haberin bile yok.
Beni ateşe kimseler değil,
Yine ben kendim attım…

O değil de,
Şimdi diyorsun ki;
Biz hiç mi bir şey yaşamadık.
Hiç mi var olmadık,
Hiç mi sevmedik.
Yani birbirimize değer de mi vermedik.

Dilim susar,
Yüreğim haykırır içte...
Her ne etsem,
Sesim duyulmaz işte.
Sarılırım hasretine gizlice.
Akıtırım gözyaşımı sessizce.

Hasretin sarmışken dört bir yanımı,
Susma söyle sevgili, ben nasıl güleyim,
Ecelden önce davranıp ta almışken canımı,
Ben Azrail’e hangi canı verip de öleyim.
***
Gitmek kolay sevgili, kalan ol da seni göreyim,

Bana acıyı anlatma.
Çok oldu ben o eşikten geçeli.
Hele hasretten hiç bahsetme.
Yıllar oldu ben o zehirden içeli.
Hüzün deme bana.
Dert deme keder deme.

Yağmurun toprağa karıştığı gibi,
İzin ver sevgili,
Ben de sende kaybolayım,
Bulmasın zinhar arayan hiç kimse beni,
Bırak ruhunun derinliklerinde sakladığın,
Başkası değil ben olayım.

Ben olayım istiyorum;
Gözlerini açtığında ilk gördüğün kişi,
İlk duyduğun ses, ilk aldığın nefes,
Seni ilk yanaklarından öpen,
Dünya gözü ile ilk seni gören...
Mesela ilk kişi olmak istiyorum sana ninni söyleyen,

Ben yandım ki,
Senin karanlığın aydınlansın.
Ben kaldım ki,
Yolundaki engellerin açılsın.
Ben vazgeçtim ki sevgili,
Sen devam edesin.