Artık benimle konuşmuyorsun.
Olsun...
Ben suskunluğunu da seviyorum.
Dönüp yüzüme bile bakmıyorsun.
Olsun...
Ben gözlerini böyle de seviyorum.
Bugün yine terk ediyorum seni,
Hem de senin haberin olmadan.
Sen bunu bilmeden.
Kimselere söylemeden...
Evet içimde fırtınalar kopacak.
Evet depremler yüreğimi yerle yeksan edecek.
Bu gece de seni unutmak mümkün olmayacak,
Yine sensiz bir karanlığa uyanacağım,
Bu gece de hayalin aklımdan çıkmayacak,
Yokluğunun acısını tekrar tekrar yaşayacağım.
***
Bu gece de havada hüzün kokusu var sevgili.
Yoksun işte,
Ne olur varmışsın gibi yapma.
Uzanıyor tutamıyorum,
Çabalıyor dokunamıyorum.
Biliyorum gerçek değilsin,
En azından hayalim de olma...
Sen kalbime dokunmasan,
Ben kaleme dokunamazdım.
Ve şiir dedikleri sen olmasan,
İnan tek kelime yazamazdım.
Dedim; sen nasıl bir sevgilisin? ,
Seven sevene zulm eder mi?
Dedi; zahmetsiz diktiğin fidan,
Sana meyve verir mi?
Dedim; zulmün başım üstüne,
Ama gün gelipte biter mi?
Ey kendini şiirlerimde bulamayan sevgili,
Ben mi seni böylesine derinlere gizledim,
Yoksa sen mi kendini arayıp ta görmedin,
Ben mi adını yeterince söylemedim,
Yoksa sen mi kalbimin sesini duymadın.
Ey benim ilham kaynağım olan sevgili,
Sana can dedim canım dedim;
Can da çıktı sen neyi bekledin.
Bak ben öldüm,
Azrail bile dönüp gitti.
Peki içimde sen niye ölmedin...
Anladım;
Böyle olmayacak.
Dünyayı koysam,
Belli ki yerin dolmayacak...
Bir avuçluk yürekte,
Meğer ne çok yer edinmişsin.
Bir nefeslik ömürde,
Bu böyle olmayacak.
Ne seninle ne de sensiz,
Anladım ki yaşanmayacak.
Varlığında zalimdin ama,
Yokluğunda da yerin dolmayacak.
Zulm etmeyi severdin ama,
duygularımızı tercüme etmişsiniz şairim