Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Sen üşüme,
Ben yerine titrerim.
Sakın üzülme,
Derdin neyse çekerim.
Sen düşünme,
Ben aklımı yitiririm.

Sen üzülme,
Gerçekten iyiyim ben merak etme,
Sadece ayağa kalkmakta zorlanıyorum,
Ayaklarım taşımasa da bedenimi,
Sandalyemde tekerlek var,
İyi kötü her yere gezdiriyorum kendimi.

Bir sızı var yine bu aralar kalbimde;
Ya yüreğimde yeni bir yara açtın,
Ya da kanayan yarama tuz basıp kaçtın.
Ya kalbimi üç kuruş için âleme sattın,
Ya da tuttun beni de maziye kattın.

Ne kazandığını göremedin ki;
Ne kaybettiğini bilesin.
Bize bir şans veremedin ki;
Nasip değilmiş diyesin...
Sus bu yüzden,
Hiç konuşma daha iyi.

Sevmek cesur olabilmekti.
Mücadele edebilmek,
Zorlukları aşabilmekti.
Varlıktan güç almak,
Yokluktan uzak durabilmekti.
Yani sevmek senin işin değildi.

Tamam aşıktım ama,
Şerden hiç hayır ummadım.
Belki görmezden geldim ama,
Asla gözümü de yummadım.
Sen gafletimden sanırsın da.
Ben hiç şeytana uymadım,

Sesin mi böylesine güzel,
Yoksa konuştuğun sözün mü?
Ben miyim bu tarif ettiğin,
Yoksa bana bakan gözün mü?

Anlat sevgili;

Ey, bana benden yakın olan sevgili,
Lal olsam,
Duyar mısın sesimin sessizliğini,
Kör olsam,
Aşar mısın gözümün karanlığını,
Zindana koyulsam, dört duvarın arasına atılsam,

Beni en çok gözlerin yakıyordu,
Sana ise en çok şiir yakışıyordu...
Ben bu sebepten gözlerinden kaçıyordum.
Ve aynı sebepten sana hep şiir yazıyordum...

Beni en çok hasretin acıtıyordu.

Bazen öyle çok özlersin ki;
Hasretten burnunun direği sızlar.
Ve bazen öyle çok seversin ki;
Göz kapakların bile onun ismiyle atar...