Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Sönmeyecek biliyorum,
Dünya tersine dönecek,
Ama bu yangın sönmeyecek.
Güneş tersten doğacak,
Ama bu ateş küllenmeyecek.

Söyleyin, söyleyin sevgiliye;
Bu canı ona adamıştım ama benden aldılar.
Nice ipek kumaş dururken, üç kuruşluk beze sardılar,
Ben saraylara sığmazken, onlar iki metrelik çukur kazdılar,
Tuttular mezar taşıma, birde adımı yazdılar.

Merhaba ile başlayıp,
Elveda diye biten nice aşklar varken,
Besmele ile başlayıp,
Amin diyerek süren bir aşktı bizimkisi.
Bir gün ile yetinen binlercesi varken,
Mahşere kadar sürecek bir sözdü bizimkisi.

Bu gece beni düşün,
Ellerini tuttuğumda ellerimin titrediğini,
Gözlerine baktığımda kendimden geçtiğimi,
Neleri göze alıp sana geldiğimi,
Ve nelere maruz kalıp, senden gittiğimi...
***

Bu gece, hüznüm boyumdan büyük,
Sevdam omuzlarımın taşıyamayacağı bir yük,
Bu gece bana sabah olmayacak,
Ama unutma sevgili,
Bir daha senin de yüreğine güneş doğmayacak.
***

Uzat ellerini kadınım,
Yüreğime tutunacak dalım olsun,
Çekip çıkarsın beni içine düştüğüm girdabın dibinden,
Durgun sulara ulaşacağım sandalım olsun…

Uzat ellerini kadınım, uzat ne olur.

Dert etme iyiyim ben,
Ölüme inat yaşıyorum.
Üzülme sorun kalmadı,
Hepsini yüreğimde taşıyorum.
Boş ver sorma sen beni,
Bildiğin gibiyim işte.

Bu ateşin yakanı sendin,
Yananı ben.
Bu aşkın yalanı sendin,
İnananı ben.
Öyle kapılmıştım ki;
Her şeye razıydım.

Hissettiğim kadardı kalbimdeki yerin,
Dilimin döndüğü kadardı sevgim,
Ben anlattım, sen dinledin,
Ben hissettim, sen seyrettin,
Evet bir zamanlar çok özeldin,
Ama artık ben gittim, sen bittin.

Sen gittin ya,
Ardından gelenler olacaktır.
Beni unuttuğunu sanıp aldananlar olacaktır.
Yerimi doldurmak için çalışanlar olacaktır.
Sen onlara uyma sevgili,
Yoksa kalbim senden de hesap soracaktır.