Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Karar verdim seni her an düşünmüyorum artık,
Sadece sabah kalkınca,
Bir de akşam yatınca…
Sonra gün ağarınca,
Ardından güneş doğunca…
İşte akşam olunca,

Issız sokaklardan geçiyorum, adım adım...
Gökyüzü katran karası,
Yüreğim alabildiğine puslu,
Ayaklarım yalpalıyor,
Korkularım attığım her adımda,
Daha bir şiddetle artıyor.

Kavuşmak ne vaktedir yar.
Bak, sabır taşım kırıldı,
Gönlüm dört bir yana dağıldı.
Görürüm her yerde sen varsın,
Lakin nereye gitsem varılmazsın.
Her ne etsem ulaşılmazsın...

Kuş gibi kanatlandım uçamıyorum,
Alnıma yazılmışsın,
Çırpınsam da kaçamıyorum,
Nasıl bir yer etmişsin ki bende sevgili,
Sana gelmeden,
Kendime gelemiyorum.

İnan senden geçtim.
Sadece kendimden geçemiyorum.
Yoksa yolumu çoktan seçtim.
Lakin ben kimim, sen kimsin,
İşte onu seçemiyorum.
Ne zaman ben beni alıp gitsem,

Ne yazık sende büyüyeceksin küçüğüm...
Zaman seni de duygularından arındıracak.
Kalbinin sesini her geçen gün susturacak.
Seninde sevmelerin yalan olacak.
Gönlün daldan dala konacak.
Aklın gün gelip kalbini esir alacak.

Eğer hayallerimin değil de,
Hayatımın kadını olsaydın.
Senden asla vazgeçemezdim.
Eğer yalan değil de,
Gerçek olsaydın.
Bir adım ötene gidemezdim.

Şiir yazıp aklına düşeceğime,
Keşke şiir olup gönlüne düşseydim.
Ve sen sevgili;
Şair diye benimle gurur duyacağına,
Keşke sen diye yalvaran sesimi duysaydın.
Satır aralarında ki seni bulsaydın.

Söyle;
Şimdi ben nasıl ağlamayayım,
Nasıl yanmayayım,
Nasıl ortada kalmayayım.
Bu acıya taş olsa dayanır mı?
Sen benden gittikten sonra,

Kim derdi ki;
Bile isteye senden geçeceğim,
Ayrılık şarabını ellerinden içeceğim.
Kim derdi ki;
Bu aşk gün gelip de bitecek,
Kalbim senden başkasını,