Bazen ufka doğru dalar gözlerim,
Kimsenin görmediği derinlere bakarım.
İşlediğim en büyük suçun itirafıdır sözlerim,
Ben beni kıranı, kırdığı yerde saklarım.
Unutamadığım adın değildi.
Yaptıkların ya da yaşattıkların değildi...
Hepsini unuttum,
Hepsini yuttum,
Hepsine sustum.
Ama hissettiklerim var ya.
Unutamadığım sen değildin ki;
Saçlarının mis gibi kokusunu,
Ellerinin yumuşacık dokusunu unutamadım.
Gözlerinin rengini,
Sözlerinin şiddetini,
Önce anlık öfkeni,
Senin için ölürüm diyordum,
Ama yanıldım,
Sen beni yüreğinde yaşatıp,
Hiç unutamayacaksın,
Ben kimse için ölmem diyordun,
Sen git demekte haklısın ama,
Ayaklar tutmayınca;
Gidemiyor işte insan,
Anılar taptaze dururken hafıza da,
Ne kadar istese de,
Silemiyor işte insan.
Unut diyorlar...
Görsen nasıl da kolay söylüyorlar.
Sıradan, basit bir şey der gibi.
İnmişken iki ekmek ister gibi.
Unut diyorlar kolaymış gibi...
***
Ben seni öyle büyük bir aşkla sevdim ki,
İstesen de unutman mümkün olmayacak,
Fark etmesen de sende öyle yer ettim ki,
Başka kimi sevsen de yerim dolmayacak.
Ben sana sadece rüyalarında geldim ki,
Ben seni unuttum çoktan,
İnanması güç biliyorum ama unuttum.
Sadece yolum bazen senden geçiyor,
Ve o an aklıma düşüyorsun...
Ancak üzülme çok sürmüyor,
Hemen kapatıyorum gözlerimi,
Unutuyorum doktor,
Hiçbir şey bildiğim gibi değil.
İsimler, telefonlar uçup gidiyor aklımdan.
Resimler bir bir kayboluyor dünyamdan.
Evden çıkınca gideceğim yeri,
Markete varınca alacağım şeyi,
Utan gönlüm,
Sevdiğin için değil,
Sevilmediğin için utan.
Anlaşılmadığın için değil,
Anlatamadığın için utan.
Aşkın hakkını veremediğin,
duygularımızı tercüme etmişsiniz şairim