Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Söyleseydin sevmezdim,
Belki de bu aşka düşmezdim.
Söyleseydin sana gönül vermezdim,
Böyle yanıp küle dönmezdim.
Sen sustukça,
Ben karanlıkta kaldım.

Söyle yar,
Gittiğin o yerde seni bekleyen ne var.
Bu kadar mı gerekliydi gidişin,
Bu kadar mı çoktu özleyişin.
Söyle yar,
Bensiz hayatın ne tadı var.

İnsan dilerse elbet bulunur bir yol,
Niyet iyi olmazsa her yol kaybolur.
Gönül severse, kör göz badem olur.
Yok, sevmezse selamı dahi kusur olur…

Kalmak için yürek yok ise,

Bu hayatta,
Benden kıymetli kimse yok demişsin.
Söylemiştim demeyi sevmem ama,
Bak sonunda sende sözüme gelmişsin...

Söz vardır;
Dinleyeni güldürür...
Söz vardır;
Söyleyeni öldürür...
Söz vardır;
Oturup düşündürür...

Söz vermiştim...
Sensiz tek bir nefes bile,
Bana haram demiştim.
Hakkını helal et sevgili,
İlk defa sensizken yüzüm güldü.
Çünkü dün,

Bu kalp benim ama,
İçinde hep sen yaşıyorsun.
Sözde sahibi benim ama,
Bana tek parça bırakmıyorsun.
Bu yaptığın kanunsuz biliyorsun.
Çünkü alenen suç işliyorsun...

Suç onda değildi ki;
Ben sevmeyi bilemedim.
Daha ilk görüşte,
Tuttum kalbimi verdim.
Daha ilk gülüşte,
Yelkenleri suya serdim.

Gözlerin ister mavi olsun,
İster kömür karası,
Saçların ister siyah olsun,
İster altın sarısı.
Ey beklediğim,
Ey gönlümün öbür yarısı,

Olmayanın olmadığına kahretmektense,
Olanın olduğuna şükretmeli insan.