Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Madem ki yalandı,
O halde bu gönül boşa mı yandı.
Madem ki sonunda ayrılık vardı,
Öyleyse o vuslat neden yaşandı.
Ey sevgili;
Ben ne bilirdim sevmeyi,

Ne bize aşkı sorun,
Ne de aşkımıza kafa yorun.
Çünkü;
Aşk vardır yatakta son bulur.
Aşk vardır toprakta...
Kimi aşkta birlikte olunur.

Ey sevgili;
Gözlerinde ne var bilemiyorum,
Ne zaman baksam içinde kayboluyorum.
Ellerinin farkını bir türlü anlamıyorum,
Ne zaman bıraksam sanki kahroluyorum.

Sen;
Yüreğimdeki yaramdın.
Asla saramadığım.
Sen;
Gizlim saklımdın.
Kimseye soramadığım.

Biz sevdik mi başka türlü severiz.
Aşk dedik mi gönülden söyleriz.
Siz sanırsınız ki;
Bir kuru tendir derdimiz.
Oysa biz o teni görmeyiz.
Sadece tendeki canı isteriz.

Başlar az sonra hüznüm,
El ayak çekilince.
Sarar dört yanı karanlığım,
Gece üstüme çökünce.
Hatırlatır seni yalnızlığım,
Eş dost birazdan gidince...

Bazen gözün kör olur,
Bakar ama görmezsin.
O anda dilin lal olur,
İster ama söylemezsin.
Bazen de kulağın sağır olur,
İşitir ama duymazsın.

Bazen aşk biter ve sen,
Enkazı toplayıp kalbine dönersin.
Bazen o gider ve sen,
Kor ateş iken sönersin.
Bazen her şey anlamını yitirir,
Yaşadığına kahredersin.

Bazı eşikler vardır,
Geçmeye korkarsın.
Bazı engeller vardır,
Takılıp düşeceğini sanırsın...
O eşiğin ardında,
Ya da o engelin önünde kalırsın.

Bazen sevmek seni öyle yorar ki,
Gidene söylenecek binlerce söz varken,
Sen sadece güle güle dersin.
Bazen içinden öyle şeyler geçer ki,
Kalbindeki her şeyi dökmek varken,
Sen sessizce sırtını dönersin.