Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Sen ağlama sevdam, ne olur ağlama...
Çünkü ne zaman ağlasan gökyüzü bana küsüyor.
Olanca şimşeklerini nefretle yüreğime kusuyor.
Ne kadar yağmuru varsa üzerime üzerime boşaltıyor.
Fırtına ve kasırganın taşıdığı ayaz, tüm bedenim sarıyor.
Tsunamiler kopuyor gönlümde, güneşim kayboluyor.

Ağlıyor musun diye sorma sevgili.
Benim gözlerim pınar değil ki, akanlar su olsun.
Acıma ortak değilsin, bari beni yorma sevgili.
Bedenim toprak değil ki gözyaşlarım içime dolsun.

Gidiyorsun, bari beni bana bırak sevgili.

Ağlıyorsam acımdan değil,
Çaresizliğimden.
Korkularım yalnızlığımdan değil,
Kimsesizliğimden.
Sesini duymuyorsam,
Sağır olduğumdan değil,

Sana ait olmak istiyorum derdim gülerdi.
Sen erkeksin, ben ise kadınım derdi.
Ben ait olmaktan bahsederdim,
O sahip olmak zannederdi...

Unutmayı dilediğinde unutamazsın da,
Hatırlamak istediğinde unutur akıl dediğin.
Tutunacak dal var iken tutunamazsın da,
Yoklukta olmayana tutunur, gönül dediğin...
***
Kırk yerinden yara alsan ölemezsin de,

Akıl mıdır baştan giden, yoksa kalp midir akla hükmeden,
Sevmek kalbin işi ise, her an sevgiliyi düşünmekte neden?
Can mı çağırır Cananı, yoksa Canan mıdır alıp gider canı,
Neden sevince buz keser, insanın damarındaki kanı.

Sen misin aklımı alan, yoksa ben miyim her an seni düşünen,

Onu öyle sevmiştim ki;
Benim kalbimin aldığını,
Onun aklı almıyordu.
Aşkı öyle tarif etmiştim ki;
Duyduğu hiçbir aşk,
Bendeki aşka benzemiyordu.

İnsan kendi gider de,
Aklı kalır mı hiç.
Bildiğin kalıyor işte.

Bu günlerde hiç aklıma gelmeyen,
Hep başıma geliyor.
Ya benim aklım başımda değil,
Ya senin halin hal değil.
Ey sevgili,
Söyle sen hep böyle misin?

Aklımdan geçenleri söylemeye dilim varmadı.
Dilimden dökülenleri ise aklım almadı.