Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Öğrendim ki;
Acının sınırı olmazmış.
Sen dayanamam desen de,
Sırada daha dayanılmazı varmış.
***
Öğrendim ki;

Gönül bu ya;
Bir anlık saadet için,
Bir ömürlük acıyı göze alır.
Ve saadet an gibi geçerken,
Acısı bir ömür kalır...

Ne zaman aklıma düşsen,
Kalbime de hüznün geliyor.
Bir kez de yalnız gel ne olur.
Gelirken getirdiklerin acı veriyor...

İçimden geçiyorsun,
Aklımdan geçiyorsun,
Arada bir de,
Kapımdan geçsen.
Ne olurdu sanki,
Aç kapını geldim desen.

Sen bana adım adım gel,
Her şeyi unutup koşmazsam,
Adam değilim.
Sen yeter ki damla damla sev,
Derya olup coşmazsam,
Adam değilim.

Kızıyorum işte kendime...
Diyorum ki bir daha sevgi dilenmek yok.
Diyorum ki bir daha bir şey istemek yok.
Geçiyorum aynanın karşısına,
Bağırıyorum kendi kendime,
Beklemek yok diyorum,

Aşıksan, yaralıysan adını anmayacaksın.
Yalnız bir odaya kapanmayacak,
Düşündükçe iyi olacağını sanmayacaksın.
Olmazsın çünkü,
Aksine göz pınarlarından yaşlar akar.
Kapkara bulutlar üzerine çöker,

Ne zaman mutsuz olsa,
Gelip mutluluğumu çalıyordu.
Canı sağ olsun,
Sorun değil de,
Başkası da ondan çalıyordu.
Sonuç mu;

Sevdası ne kadar büyürse,
Kendisi o kadar küçülürmüş insan.
Hasreti ne kadar çoğalırsa,
Kendisi o kadar azalırmış insan.

Gün gelip ortalıktan kaybolur,

Aşkımın en büyük şahidi gözlerim,
Ağla ne olur,
Islat, sula kalbimdeki sevdayı,
Haykıra haykıra ağla, sağanak gibi ağla.
Durma ne olur anlat sevgiliye olan hasreti.