Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Sen bana gelme sevgili,
Ben senin gittiğin her yerde olurum,
Yeter ki gönülden çağır beni sevgili,
Sen daha gel demeden,
Ben kendimi,
İstediğin o yerde bulurum.

Sen hiç büyümeyen çocuksun derdi
Günden güne çöktüğümü görmeden…
Hep dizlerine sığınmamdan bahsederdi,
Gözlerimden yaş döktüğümü bilmeden…
***
Oysa ben gizli gizli kollarında ağlardım,

Bana hep ''yaşlısın'' derdi,
Yaşlarıma sebep kendisiydi ama bilmezdi.
Haklıydı, aramızda gerçekten yaş farkı vardı,
Çünkü benim gözlerim her zaman,
Onun gözlerinden çok daha fazla ağlardı.

Sen öyle güzel uyutmuştun ki beni,
Gerçeği bildiğim halde yalan diyemedim.
Bilsen öyle zor unutmuştum ki seni,
Maziyi sildiğim halde uzağa gidemedim...
***
Sen öyle güzel yakmıştın ki beni,

Benim için iyilik dileme sevgili,
Sen giderken alacağımı almıştım.
Ne dersen de, ne söylersen söyle,
Ben bal gibi ortada kalmıştım.
Terk edildiğimin farkına ise geç de varmıştım…

Ne bedenime can,
Ne canıma kan lazım,
Ne yazdığım şiirler,
Ne şiirlerime ilham lazım,
Ne gönlüme saray,
Ne sarayıma gül lazım,

Sen;
Öyle zor zamanda bıraktın ki beni,
Baharım kışa dönerken,
Gözümün feri sönerken…
Ecel kapımı çalıp,
Can bedenden çıkarken...

Ey sevgili, sen yine de bana vuslatı sorma,
Ben her daim yüreğimde hasreti taşıyorum.
Sana yakın olmaktan söyle bana ne fayda,
Ben kalbinde olacağım anın hayalini yaşıyorum.

Sakın acıyarak gel deme, sadece içten içe sev beni.

Her aklıma geldiğinde,
Kalbimden az daha gidiyorsun.
Unuttur bana kendini,
Yoksa inan bitiyorsun.
Her aklıma geldiğinde,
Bana aynı acıyı yaşatıyorsun.

Tamam beni sevmedin.
Bari bendeki seni sevseydin.
Anladım günahıma girdin.
Bari biraz da sevaba girseydin.
Aşkı bilmedin.
En azından aşkı vereni bilseydin.