Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Bakmıyordum ama gördüm.
Saçlarından yıldızlar kopuyordu.
Yüzümü çevirdim ama gördüm.
Gözlerinden ışıklar çıkıyordu.
Kelebekler etrafında pervane.
Üzerinde konacak yer arıyordu...

Kimse bana aşk ile seslenmedi.
Gözlerime bakıp sevdiğini söylemedi.
Peşimden gelmedi, mutluluk vermedi,
Yanımda olmak istemedi.
Çocuktum,
Küstüm oynamıyorum dediğimde bile,

Bana acıyı anlatma.
Çok oldu ben o eşikten geçeli.
Hele hasretten hiç bahsetme.
Yıllar oldu ben o zehirden içeli.
Hüzün deme bana.
Dert deme keder deme.

Hiç beklemediğim bir anda gelip hayatıma girdin,
Müptela ettin beni kendine, ardından sırtını dönüp gittin.
Kendi halinde bir garipti bu gönlüm,
Önce aşkı öğrettin, sonra neden beni terk ettin.

Vicdanın yok mu senin, söyle benden ne istedin?

Beni kendi halime bıraktığından beri,
Bana bir haller oldu.
Hayatın ne tadı kaldı ne tuzu,
Anlamı bile o anda kayboldu.
Renklerim desen hepsi soldu.
Anladım ki herşey sendeymiş.

Bana bir şey söyle,
İçimi titretsin.
Kalbimdeki tüm beklentim bitsin.
Ya benim dünyamı cennet etsin.
Ya da içimdeki ümit artık gitsin.
Ne olur bana bakma öyle.

Ey sevgili,
Bana bir yol ver,
Ya sana gelsin,
Ya senden gitsin,
Bana o yolda yürüyecek güç ver,
Sana geliyorsa yol,

Nasıl bir yanılgıdır,
Seni benden alıp götüren.
Nasıl bir yanlıştır,
Bitmez denilen bu aşkı bitiren.
Ey gökleri yerlere indiren,
Yerleri diplerle bir eden.

Bana seni soruyorlar,
Anlat neyin olur diyorlar,
Uzaktan, çok uzaktan aşkım,
Sevdasına yandığım olur diyorum.
Uzaktan aşk olur mu, o nasıl iş diyorlar,
Ben onu dünyada değil,

Sen bana gelme sevgili,
Ben senin gittiğin her yerde olurum,
Yeter ki gönülden çağır beni sevgili,
Sen daha gel demeden,
Ben kendimi,
İstediğin o yerde bulurum.