Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Günahıma girme,
Ete batıyor diye;
Tırnağını söküp atamıyor insan.
Acı veriyor diye,
Aşkından vazgeçer mi?
Boş yere vebalimi alma,

Kanadın mı var uçasın.
Yolun mu var kaçasın.
Kapın yok ki açasın...
Beklemekten gayrı çaren mi var...

Işığın mı var önün göresin.

Onlar görmedi ki;
Ne güzeldi yollarında yürümek.
Yanında çocuk olup,
Yokluğunda ansızın büyümek.
Seninle ağlamak,
Seninle gülmek.

Çaresizlik;
İnsanın gitmek için,
Bin tane nedeni varken,
Kalmak için,
Bir tane neden aramasıdır...

Eksiği yoktu ki,
Gidip tamam edeyim.
Kaybettiği yoktu ki,
Bulup kendisine vereyim.
Kusursuz bir hayatı,
Sorunsuz bir yaşamı vardı.

Çare yok biliyorsun.
Ne bitene ne gidene.
Güç kuvvet yetiremiyorsun.
Ne olana ne ölene.
Zaman desen geri gelmiyor,
Ne düne ne bugüne.

Çaresi yoktu.
Ya seni yazacaktım,
Ya seni yaşayacaktım.
Seni yazmasam,
Kağıda kaleme ne ihtiyaç duyacaktım...
Seni yaşamasam,

Eğer ben bende değilsem,
Muhakkak sendeyim.
Yok sende de değilsem,
Nerede olduğumun önemi yok,
Bil ki cehennemdeyim...

Bir an için beni hayatından çıkar.
Yaşamaya değer tek bir şey kalırsa.
Çeker giderim...

Çekip gidesim var buralardan.
Benden çok ama çok uzağa,
Çünkü her yanımı sen kaplamış,
Bu tende bu cana yer kalmamış.
***
Göçüp gidesim var bu diyardan.