Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Git diyorsun...
Kalbim sendeyken beni ele gönderme,
Uzaklaştıkça nefesim tükeniyor,
Sakın kimselere verme,
Attığım her adımda ayaklarım titriyor,
Birbirine dolanıyor,

Benim anlamadığım;
Neden anlamadığım.
Oysa her şey gün gibi açıktı.
Öyle veya böyle kaçacaktı.
Benim anlamadığım,
Nasıl anlamadığım.

Sana sarılmam,
Ellerine sımsıkı tutunmam,
Bırakma beni diye yalvarmam,
Sana geldiğimden değil,
Senden sonsuza dek gittiğimdendir.
***

Bu aşka nasıl düştüm ne önemi vardı.
Bile isteye kalpsiz kalmıştım.
Bir ihtimal beni sever sanmıştım.
Aydınlık için bir adım atmıştım.
Hayatıma bir anlam,
Yarınlarıma bir umut katmıştım...

Beni el gibi yabancı bilmesen,
Kendini böyle uzak hissetmesen,
Arada bir özledim desen,
Benden gelmemi istesen,
Olmaz mı sevgili olmaz mı,
Yüreğinde ki boşluk,

Seven sevdiğini arar, gayrısına bakıp geçer,
Seven sevdiğini sorar, gayrısını dinler geçer,
Seven sevdiğine gücenir, gayrısına gülüp geçer,
Seni aramam, seni sormam, sana gücenmem ondandır...
***
Seven sevdiğini bekler, gayrısının yanından geçer,

Git...
Aklımı daha fazla almadan,
Ahım sende kalmadan.
Vakit çok geç olmadan git...
Gözlerim yaş dolmadan,
Betim benzim solmadan,

Ben yandım ki,
Senin karanlığın aydınlansın.
Ben kaldım ki,
Yolundaki engellerin açılsın.
Ben vazgeçtim ki sevgili,
Sen devam edesin.

Diyemedin...
Gözünü bir kez karartıp,
Ben de sevdim diyemedin.
Dilin dönmediğinden değil,
Yüreğin elvermediğinden.
Söyleyemediğinden değil,

Neden gidişler hep bendendir.
Ne diye eksilen,
Yalnız bu bedendir.
Söyle;
Bu kadar mı sen olmuşum.
Bu kadar mı sende kaybolmuş,