Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Böyle gelmiş diye böyle gitmemeliydi.
Ömür dediğin bu şekilde bitmemeliydi.
Sen orada,
Hem de benden çok uzakta.
Olmamalıydı,
Bu hayat parça parça yaşanmamalıydı.

Öyle derine işlemiş ki aşkımın acısı,
Sadece yar gelip yanağımdan öpse geçecek,
O kadar dayanılmaz olmuş ki sancısı,
Sadece yar tutup saçımdan okşasa dinecek...

Öyle zor olmuş ki olmayana sabretmek.

Bu sevdanın bir tarafı ben, diğer tarafı hasretindi.
Olmazdı bu yüzden, yokluğunla yaşanmazdı.
Soracaklar elbet mahşerde, o büyük aşka ne oldu?
O’nun aklı yetmedi, benim kalbim diyeceğim.
O aşkı anlamadı, kalbim hasrete dayanmadı.

Ben ki serden geçmişim,
Senden geçmem mi sandın.
Bile isteye yaşamayı seçmişim,
Güle oynaya ölmem mi sandın...

Ne çok ağlarmışım meğer yokluğunda,
Ne çok titrermişim güneşin sıcağında.
Dünyam hiç bu kadar soğuk olmamıştı,
Ve yüreğim kırılacak kadar donmamıştı...
***
Ne çok özlermişim meğer kömür karası gözlerini,

Azrail dahi ölecek,
Sen bunu bilmez misin?
Niceleri geldi geçti,
Ardına bakıp görmez misin?
Şu yalan dünyada bir kez olsun sevmez misin?
Ey sevgili,

Ne çok ağlarmışım meğer yokluğunda,
Ne çok titrermişim güneşin sıcağında.
Dünyam hiç bu kadar soğuk olmamıştı.
Ve zavallı yüreğim,
Buzdan yanacak kadar donmamıştı...

Yarını göremeyeceğine değil de,
Yarini göremeyeceğine üzülüyor insan.
Bedeninden ayrılacağına değil de,
Sevdiğinden ayrılacağına üzülüyor insan.

Ölümün ne zaman geleceğini değil de,

Sürekli ölüm ölüm diyorsun da,
Ölüm hakkında ne biliyorsun...
Belki de sadece gitmektir ölüm dediğin...
Öncesinde gidenlere kavuşmak,
Buluşup hasret gidermektir.
Zor olansa bakmaktır gidenin ardından.

Ölüm;
Canla bedenin ayrılmasıdır.
Can bir yere gider,
Beden başka bir yere.
Ayrılık ölümden güzel neyle açıklanır.
Sen bir yere gittin.