Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Çok fazla sevmemem gerektiğini,
En çok sevdiğimden öğrendim.
Çok değer vermemem gerektiğini,
En çok değer verdiğimden öğrendim.
Bu kadar güvenmemem gerektiğini,
Bir o kadar güvendiğimden öğrendim.

Değerini bilmiyorsan,
Neyi kaybettiğinin önemi yoktur...

Ben seni;
Kendi rızam ile sevmedim ki;
Senin arzun ile terk edeyim.
İstedim diye sana gelmedim ki,
İstedin diye senden gideyim.
Gönül bu;

Diyorlar ki suçlu olmasan gitmezdi.
Bir günah işlemesen git demezdi.
Diyorlar ki böyle sevilen kadın;
Asla terk etmezdi.
Eyvallah...
Lakin bilmiyorlar ki;

Duydum ki gördüğün herkese;
Onun sevdiği benim demişsin.
Alem bunu zaten biliyordu da,
Yazık ki sen yeni öğrenmişsin.
***
Dediler ki gittiğin her yerde,

onra dedim ki gönlüme;
Boş ver gittiği yerde mutlu ya,
Sen onu uzaktan da seversin...
Yanında olmasan,
Ellerini tutmasan ne çıkar.
Sen onu onsuz da seversin...

Bana onu sormayın,
Hakkında söylenmedik ne kaldı.
Aldığı sadece sol yanım olsa,
Sağ yanım ile yaşardım.
O diğer yarımı da aldı.
Çaldığı bir kalbim olsa,

Ne zaman canım acısa,
Öperdi annem geçerdi.
Öpmek bir yana,
Saçımdan okşasa bile yeterdi.
Ne zaman korksam,
Açardı kollarını ''gel derdi,''

Öpmek ile koklamak aynı şey değil bunu bilin.
Öptüğünde koklamak, kime nasiptir ki söyleyin.
Öpmek dudakların temasıdır, koklamak kalbin.
Zaten öperken değil koklarken şifa bulur derdin...

Öperken koklayana, bu ne güzel âşıktır deyin.

Öyle bir adım at ki;
Bastığın yerler,
Ayağını kıskansın.
Öyle bir menzile var ki;
Yürüdüğün yollar,
Orayı cennet sansın.