Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Sen bu aşka emek vermedin ki;
Kıymetini bilesin.
Kalbimi çalışarak kazanmadın ki;
Kaybettiğine üzülesin.
Bir anda avuçlarında buldun.
Sanki babadan mirasa kondun.

İşte gidiyorsun benden.
Hep kaçıp kurtulmaktı ya muradın,
Bak kurtuldun hapsolduğun yürekten,
O yürekte yaşadığın esaretten.
***
Madem ki böyle mutlusun;

İnanması zor ama bu da geçti...
Canımı yaka yaka,
Ruhumu sıka sıka,
Ardıma baka baka geçti sevgili.
Artık ne mutluyum ne mutsuz,
Eskisi gibi ne açım ne susuz,

Demek sonunda gittin ha.
Bir haber bile vermeden,
Hiçbir şey söylemeden,
Kimseye minnet etmeden,
Ansızın bir hayale karışıp,
Çekip gittin öyle mi?

Duydum ki sevmek zor demişsin.
Anladım ki bana yıllardır öğrettiğini,
Sen yeni yeni öğrenmişsin.
Demek ki sonunda sende birini sevmişsin.

Bu gece bu şehre son vedam, son elvedam.
Birazdan son kez geçeceğim kapından,
Son kez bakacağım perdesi açık camından.
Son kez kokun sinecek üzerime,
Son damla yaş süzülecek gözlerime.
Son nokta konulacak aşka dair sözlerime,

Ne zaman unutacaksın diye sorma artık,
Varlığım ile yokluğum arasındaki farkı,
Fark edemediğin gün,
Varlığın ile yokluğun arasında fark kalmayacak...

Sormayın...
Nasıl pişman olayım ki;
Açmayacağını bilerek gittim kapısına.
Sevmeyeceğini bilerek sevdim.
Sahiplenmem dediği halde;
Zorla gönlümü verdim.

Susma sevdiğini söyle diyorlar.
Oysa ırmak için yatağının vardığı derya,
Çöl için bulutların döktüğü damla,
Hasta için sağlık,
Ölü için mezar,
Diri için nefestir sevmek.

Bu hayatta,
Benden kıymetli kimse yok demişsin.
Söylemiştim demeyi sevmem ama,
Bak sonunda sende sözüme gelmişsin...