Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Seni beni bir araya topladılar,
Ardından iki kişi saydılar.
Oysa ben daha ilk görüşte,
Sana deli gibi çarpılmıştım.
O sebepten günahın her ne ise,
Kendi üzerime almıştım.

Diyorum ki;
Seni çok sevdim.
Bakma çokun yokluğuna.
İfadenin azlığına.
Kelimenin yetersizliğine.
Çok işte çok sevdim.

Ey gökyüzü, bir daha bana aşk dersen,
Bilesin ki yeryüzünü sana tercih ederim.
Gayrı bir kez bile yarin gözlerine benzersen,
İnan bana toprağa karışır da çeker giderim...
***
Ey güneş, bir daha aşk ile doğarsan,

Ey sevgili;
Sen bu dünyanın ne en güzeli,
Ne de en özeli idin.
Seni güzel gören gözlerim,
Özel yapan sözlerimdi.

Seni değil de,
Seni uyurken seyretmeyi özledim.
Battaniyeye sımsıkı sarılmanı,
Usul usul nefes almanı,
Ara ara sağa sola dönmeni.
İkinci bir yastığı bağrına basmanı.

Ben seni hiç sevmedim ki,
Soluyorsun diye havayı,
Yaşıyorsun diye de burayı sevdim.
Yoruyorsun diye canımı,
Akıtıyorsun diye de kanımı sevdim.

Sözlerin bıçaktan keskin olup,
Saplanırken yüreğime,
Ben kalbimdeki seni koruyamadım üzgünüm.
Ayrılık rüzgârı kasırga olup,
Eserken ömrüme,
Ben gönlümdeki sana tutunamadım üzgünüm.

Bırak Allah aşkına;
Ben beni ölüme götüren,
Sigarayı bırakamamışım,
Bana hayatı sevdiren,
Seni mi bırakacağım.
Yıllarca esaretime sebep,

Nasıl anlatayım ki;
Ben seni neden sevmişim,
Bakışına mı, yoksa gülüşüne mi gönül vermişim,
Hangi söz, hangi iltifat karşılık bulur sende,
Söyle;
Hangi renk kendine gelir gözlerinde,

Ey gönlüm;
Senden öte, candan öte bir can daha var,
Henüz senin görmediğin, adını bilmediğin.
En derinde bir yerlerde saklı kalan,
Kimseye söyleyemediğin, itiraf edemediğin...
Senden öte, candan öte bir can daha var...