Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Yalan söyledim...
Her şey bendendi derken,
Bas bayağı yalan söyledim.
Kalbimi kandırmak isterken,
Boş yere günaha girdim.
Çünkü sendin beni ben eden.

Demek gidiyorsun.
Bir veda etmeden,
Hoşçakal bile demeden...
Şimdi ben gelmeyeseydim ansızın,
Bir daha göremeyecektim seni öyle mi?
Yani bu ev sensiz mi kalacaktı?

Benden iyiyim dememi bekleme sevgili,
Nasılsın diye sorma, mektup yollama...
Sonra kağıda kokun siner dayanamam.
Yapma...
Ne olur sevgili, ne olur artık beni yorma.
Hem biliyorsun, yokluğunda iyiliği unuttum ben.

Ey benim güneşim, yıldızım, ay gibi parlayanım,
Işığın elleri aydınlatırken, karanlığın yalnız bana mı?
Kaç zamandır hasretinden mustarip, hasta bu gönül,
Tüm dertliler varlığınla şifa bulurken, yokluğun yalnız bana mı?
***
Ey benim sevincim, mutluluğum, baharım olan sevgilim,

Sen, her gece uyku diye daldığım,
Her sabah, şafak diye uyandığımsın.
Sen, kendimden dahi sakındığım,
Hep içimde olup ta, özleminden yakındığımsın.
***
Sen, aldığım her nefeste ciğerime soluduğum,

Yüreğime saplanan ok olsan,
Seni oradan söküp atmam...
Üzerimde en tatlı uyku olsan,
Gözlerimi kapatıp yatmam...
Dert olsan dermanı dilemem,
Bulmaca olsan çözmek istemem...

Senin de boğazına düğümlenecek kelimeler,
Kalbinden geçeni söylemeye dilin varmayacak,
Her gün daha çok uzaklaştığımı göreceksin de,
Yine de kal demeye cesaretin olmayacak...

Gitme diyemediğin için,

Sen yalnızlık nedir bilir misin?
Öyle bir başına filan kalmak değil,
Kalabalıkların içindeki yalnızlık...
Kimselerin içindeki kimsesizlik.
Her şeyin varken hiçbir şeyin olmaması,
Oluk gibi akan pınarın başında,

Ben seni ömrüme ortak etmişim.
İç çekişlerimin, özlemlerimin sebebi,
Aşkımın sahibi yapmışım.
Şiirlerimin ilham kaynağı,
Uykusuz gecelerimin yoldaşı bilmişim.
Hep aklımın bir kenarında saklamışım.

Gel hadi;
Bu ateşin yakanı sen ol,
Yananı ben.
Durma hadi;
Bu aşkın yalanı sen ol,
İnananı ben.