Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Ey sevgili, sen yine de bana vuslatı sorma,
Ben her daim yüreğimde hasreti taşıyorum.
Sana yakın olmaktan söyle bana ne fayda,
Ben kalbinde olacağım anın hayalini yaşıyorum.

Sakın acıyarak gel deme, sadece içten içe sev beni.

Her aklıma geldiğinde,
Kalbimden az daha gidiyorsun.
Unuttur bana kendini,
Yoksa inan bitiyorsun.
Her aklıma geldiğinde,
Bana aynı acıyı yaşatıyorsun.

Tamam beni sevmedin.
Bari bendeki seni sevseydin.
Anladım günahıma girdin.
Bari biraz da sevaba girseydin.
Aşkı bilmedin.
En azından aşkı vereni bilseydin.

Unuttum, yüzümü güle döndüm,
Uyuttum gönlümü, küle döndüm,
Bozdum tövbemi kapına döndüm,
Uslanmadım sevgili,
Bak yine sana döndüm...

Bazen canım öyle çok yanıyor ki!
Canımı canımdan ayırasım,
Ruhumu bedenimden sıyırasım geliyor.
Bazen içim öyle çok kanıyor ki!
İçimi dışıma çıkarasım,
Yüreğimi ellerimle yıkayasım geliyor.

Madem ki yalandı,
O halde bu gönül boşa mı yandı.
Madem ki sonunda ayrılık vardı,
Öyleyse o vuslat neden yaşandı.
Ey sevgili;
Ben ne bilirdim sevmeyi,

Her aşık;
Sevdiğinin dilinden döküleni değil,
Kalbinden geçeni bilir,
Her nerede olursa olsun uzağında değil,
Hep yanında olur.
Her aşık;

Herkesler biliyordu,
Seni bırakamayacağımı.
İçtiğim sigara gibi,
Bu son deyip,
Yenisini yakacağımı.
Ama hak ver ne olur,

Ne bize aşkı sorun,
Ne de aşkımıza kafa yorun.
Çünkü;
Aşk vardır yatakta son bulur.
Aşk vardır toprakta...
Kimi aşkta birlikte olunur.

Ey sevgili;
Gözlerinde ne var bilemiyorum,
Ne zaman baksam içinde kayboluyorum.
Ellerinin farkını bir türlü anlamıyorum,
Ne zaman bıraksam sanki kahroluyorum.