Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Yazdıklarımı okumaya dahi,
Yüreğin yetmezken,
Yaşadıklarıma nasıl dayanacaksın.
Sevdanın ateşine yaklaşmaya dahi,
Cesaret etmezken,
Benimle bir olup,

Ben ne yana kaçsam yolum sana çıkıyor.
Hangi tarafa baksam gözüm seni görüyor.
Uzaklaştıkça yaklaşıyorum,
Kaçtıkça kucağına düşüyorum.
Aşkının ateşinde yandıkça üşüyor,
Üşüdükçe soğuktan yanıyorum.

Sen beni boş ver,
Ben ettiklerini düşündükçe,
Kendimi doldururum.
Sen yeter ki beni bana ver.
Ben beni buldukça,
Seni kendime unuttururum...

Sen beni seversen,
Cümle kâinat kıskanır,
Bana düşman olur.
Vaktiyle kıymetini bilmeyen,
Tüm gönüller pişman olur,
Heyecandan her sözüm dilime dolanır,

Ben ki;
Senin için senden geçmişim.
Bir nefeslik candan,
Geçmem mi sandın.
Sen mutlu ol diye,
Mutsuzluğu seçmişim.

Ben aşka boyun eğdim,
Sen sana sandın.
Ben yüreğine esirdim,
Sen seni sahip sandın.
Oysa sen de,
Sadece bir insandın...

Sen de çaresizsin sevgili.
Ne yapsan,
Ne etsen kalbimdesin.
Senin;
Yüreğimden çıkacak yolun yok,
Benimse;

Anlamıyorsun sevgili,
Senden dileğim benim olman değil,
Bende kendini bulmandır.
Benim ile yaşaman değil,
Benim ile yaşlanmandır...
***

Bir zamanlar senden giderken,
Gözüm hep arkada kalırdı,
Hatırla...
Kapıya kadar gider,
Sonra geri gelirdim,
Ardından bir daha,

Senden önce de yaşıyordum,
Ama hiç nefes almıyordum.
O zaman da dert taşıyordum.
Ama çaresiz kalmıyordum.
Demem o ki;
Hem sende can buldum,