Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Kavuşmak ne vaktedir yar.
Bak, sabır taşım kırıldı,
Gönlüm dört bir yana dağıldı.
Görürüm her yerde sen varsın,
Lakin nereye gitsem varılmazsın.
Her ne etsem ulaşılmazsın...

Yokluğumda hiç düşündün mü sevgili,
Ya gün gelip te beni seversen,
Ya da bir gün eksikliğimi hissedersen,
Ya özlersen, dayanamıyorum gel dersen.
Bunlar neyse de sevgili,
Ya o gün gelince artık sana gelmezsem,

Yağmur yağıyor...
Sana gel demeyeceğim ama,
Her nerede isen dışarı çık,
Çünkü sensizken yağmur ıslatmıyor,
Yokluğunda o bile bana değmiyor.
Üzerime düşmüyor.

Son istek gibiydin,
Yaşamayı değil de,
Seni görmeyi seçtim.
Geldin geçtin gittin.
Bir hakkım daha olsa,
Yine yaşamayı seçmezdim.

Yine olmadı...
Bir kez daha yarım kaldı...
Az da olsa ümidim vardı,
Onu da git diyerek aldı.
Bu defa;
Sabır da fayda etmedi.

Sonunda sen de özledin ya,
Sonunda gel dedin ya,
Beklediğini söyledin ya...
Gayrı ben buralarda nasıl durayım.
Senden uzak nasıl kalayım.
Cennetinin kapısı aralanmışken,

Sen silemediğine kızıyorsun ama,
Ya silgi silmeye kıyamıyorsa.
Sen istemediğini söylüyorsun ama,
Ya kader yeniden yazılmıyorsa.
Bilirim uzaklaşmak istiyorsun ama,
Düşünsene ya yollar ayrılmıyorsa.

Ben çekilirim,
Yerimi onlarcası doldurur doldurmasına ama.
Ya dilin başka, kalbin başka söylüyorsa...
Ya boşluğum dolmaz da,
Onlarcası bir ben etmezse.
Ya da gelen gideni aratıp,

Ey gönlüm;
Ne demeye üzülür de feryat edersin,
Senin olmayanı sen nasıl kaybedersin.
Bırak kendinin olanı yitiren o yar üzülsün.
Yüreğindeki aşk ile,
Sen her zaman özelsin...

Ey ömrümün sahibi,
Gönlümün sultanı sevgili,
Kalbim bir kor,
Senden kıvılcım beklemekte,
Tek bir buse tek bir dokunuş,
Alev almak için yetmekte,