Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Gecenin bir yarısı bölünürse uykuların,
Nedenini sorgulama, ansızın aklına düşebilirim.
Korku kaplamasın yüreğini sevdiğim,
Her türlü cismimden ayrılıp gelebilirim.

Uzun uzun dalarken gözlerin karanlığa,

Aramıyor, sormuyorsam,
Ellerim varmıyor, telefona uzanmıyorsam,
Eskisi gibi değilsem, konuşmuyorsam,
Suskunluğum sana değil, kendimedir.
Kızgınlığım, seni seven kalbimedir.

Değerini bilen illa ki bulunurdu.
Ama böyle değer vereni bulamazdın.
Benden güzeli illa ki olurdu.
Ama böyle güzel seveni bulamazdın.
Tertemizdi çünkü sana olan hislerim.
Bir çocuğun masumiyeti,

Yüzümde gülücükler açardı hani,
Ellerim yanlarımda salınırken bir ileri bir geri,
Bir çocuk misali sek sek oynayarak atardım adımları,
Gören deli sanırdı beni, hatırlasana hep utandırırdım seni.

Koca adamsın bu ne hal der ve hatta bir iki adım geriden gelirdin,

Suskunluğuma bakıp,
Hasretimin bittiğini düşünme.
Arşı inletmiyorsam,
Acımın dindiğinden değil,
Aklımın yittiğindendir.

Sen;
Öyle zor zamanda bıraktın ki beni,
Baharım kışa dönerken,
Gözümün feri sönerken…
Ecel kapımı çalıp ta,
Can bedenden çıkarken...

Çok iyi biri olduğumu söylediğinde,
Hiç olmadığım kadar kötü olmuştum.
Daha iyisini hak ediyorsun dediğinde,
En çok sevdiğimden olmuştum.
Bana mutluluk dilediğinde, mutsuzluğun dibine vurmuştum.
Ne söylemek istediğini ise, başka kollarda görünce anlamıştım…

Sen uzak sanırsın kendini benden,
Oysa bir düşünce kadar yanındayım,
Bu gönül mesafelere bakıp ayrılmaz senden,
Bir nefes kadar içinde, yüreğindeyim.

Sen kaçıp kurtardım sanırsın kendini benden,

Artık çok değiştim...
Korkularım var mesela olur olmaz şeylerden...
Yoğurdu bile üfler oldum nedenini bilmeden.
Saçlarımı uzattım,
Sakal, bıyık bıraktım.
Ve yürürken sürekli ardıma baktım.

Artık düşünmüyorum hiç bir şeyi.
Hayatı kendi akışına bırakmayı öğrendim.
Kadere iman ettim, yazgıma boyun eğdim.
Karanlığıma bir aydınlık dahi aramıyorum,
Geceyi, doğacak olan güneşe teslim ettim.
Yarınlar umurumda değil,