Sana olan inancımı yitirdim artık,
Çünkü ya dilin yalancı, ya kalbin.
Sana olan güvenimi kaybettim artık.
Çünkü ya sözlerin yalancı, ya gözlerin...
***
Ben bu aşktan da, senden de geçtim artık,
İnan çok özlüyorum.
Ama seni değil,
Seni sevdiğim o günleri...
Yüreğimin deli gibi attığı,
Ellerimin titrediği,
Ayaklarımın bağının çözüldüğü,
İnkar etmiyorum,
Söylediğiniz yalan da demiyorum.
Sadece;
Artık gitsin diyorum.
Acım bitsin,
Yürek sızım dinsin istiyorum.
İnsan değil ki zamanla değişen,
İhtiyaçlar değişir, beklentiler değişir,
Arzular değişir ama insan değişmez.
Belki olgunlaşır, belki akıllanır.
Belki uslanır ama zamanla değişmez.
Sadece yorulur.
İnsanoğlu ne garip;
Kuru bir soğanı bile kırınca,
Gözü yaşarıyor da;
Kanlı canlı bir insanı kırınca,
Umuruna gelmiyor.
Gün gelecek,
Hep gelen hiç gelmeyecek.
Gün gelecek,
Yüreğin o gelmeyeni çok özleyecek.
Ama ne yazık ki,
İş işten geçecek...
İstedim ki sen de isteyesin.
Sevdim ki sen de sevesin.
Ne bileyim bir ümitti işte,
Sandım ki ben gibisin.
Sandım ki ben gidersem,
Dayanamaz gelirsin.
İşte gidiyorsun...
Veda bile etmeden,
Hoşçakal demeden,
Gidiyorsun işte,
Ne haldeyim bilmeden...
Yokluğunda ben yine,
Sen bana iyi gelmiyorsun...
Ne zaman görsem seni,
Kendimden utanıyorum.
Öyle bir hal alıyorum ki,
Ben beni tanımıyorum.
Yüreğimde bir şeyler oluyor ama
Dünya da göstermediğin saadet seninle,
Eksik etmediğin hasret benimle kaldı.
Oysa ne yollar vardı alınacak,
Ne günler vardı yaşanacak,
Kim derdi ki bu gözler,
Mutluluktan değil de acıdan yaşaracak.
duygularımızı tercüme etmişsiniz şairim