Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Gel demek mi daha zordu,
Yoksa gelmek mi?
Sev demek mi beni yordu,
Yoksa sevmek mi?
Tükendim sevgili,
Dağılıp gittim yollarına bakarken.

Aşkta terk etmek olmaz.
Ya yüreğin onda kalır,
Yaşayamazsın.
Ya da o yüreğinde kalır,
Taşıyamazsın.

Tutunacak dalımdın...
Uzandıkça uzağımda kaldın.
Gönlüme bir nefes,
Yaşamama sebeptin...
Gidince çaresiz kaldım.
Görsen bir başınayım,

Tir tir titriyor yüreğim.
Belli ki yanıma değil de,
Yine aklıma geleceksin.
İçim acıyor sevgili,
Yoksa bir kez daha mı,
Kötü haber vereceksin.

Giderken beni öyle güzel dağıtmıştın ki,
Yokluğunda toplamaya kıyamadım.
Kalbime hançeri öyle tatlı saplamıştın ki,
Elim varıp ta çıkarmaya kıyamadım...

Ne cefalar çektim senin uğruna,
Kaç kişinin ahını aldım,
Düşerken yoluna,
Üzerine bastığım toprak dahi,
Aldı da beni koynuna,
Başımın üzerinde taşıdığım sen,

Ne seninle ne de sensizim.
Ne kimim var ne kimsesizim.
Bir çığlık kopsa da yüreğimden,
Toprak kadar sessizim.
Hem varım, hem de yokum.
Hem açım, hem de tokum.

Sen hangi ara böyle oldun.
Ne ara bu ihaneti kafaya koydun.
Tek ayak üstünde kırk yalan uydurdun,
Beni elinde oyuncak edip durdun...

Oysa bir zamanlar nasıl da masumdun.

Sen benim en doğru yanlışım,
Tövbesi olmayan günahımsın,
Uzak duramadığım yasaklım,
En açık ettiğim saklımsın.
Sen başımdan giden aklım,
Severek çektiğim ahımsın.

Neydi böylesine kendini kaybetmene sebep.
Nerde kaldı haya, nerde kaldı edep.
Biz böyle mi anımsayacaktık birbirimizi.
Böyle mi anacaktık mazimizi.
Hani dost kalacaktık.
Hani yalnız güzel günleri hatırlayacaktık.