Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Bakmayın perişan göründüğüme.
İnanın aslında üzülmüyorum...
Çünkü o benim için,
Hayalden öte değildi.
Bir gün kendime geldiğimde,
Öyle ya da böyle bitecekti.

Üzülürsün;
Ya sevmediği için,
Ya sevdiğin için.
Ya değer vermediği için,
Ya değer verdiğin için.
Üzülürsün işte;

Ey gönlüm,
Nasıl genç olmayı istiyorsun.
Yaşadın işte her şeyi,
Daha neyi özlüyorsun,
Ey gönlüm,
Hala mı aklını başına almıyorsun.

Ben varlığında yokluğumu diledim,
Sen yokluğunda varlığımı kaybettin.
Ben al diye kalbimi ellerine verdim,
Sen kalbimi tutup ellere teslim ettin...

Oysa varlığında yok olmamla,

Varlığını yaşatmadın ki.
Yokluğunla canımı yakasın.
Ya da hiç yakın olmadın ki.
Uzaklığınla içimi acıtasın.
Ben sana alışmadım ki,
Sensizliğe şaşırayım.

Sonradan öğrendim ki!
Vazgeçilmemim tek nedeni;
Vazgeçememem.

Vazgeçme benden...
Dilersen kazanmaya çalışma,
Gönlümü alma,
Benimle kalma,
Ama ne olur vazgeçme.
Ben buna dayanamam.

Vazgeçmek;
Teslim olmaktır kadere,
Ses etmemektir kimseye,
Razı gelmektir boynuna geçen ilmeğe,
Giyip yakasız gömleği,
Gitmektir bile isteye ölmeye.

Vazgeçtik...
Önce kendimizden,
Sonra sevgimizden.
Önce gözlerimizden,
Sonra gönüllerimizden.
Akıntıya kürek çekememek gibi.

Vazgeçtim senin adını anmaktan.
Tırnaklarım ile kuyu kazmaktan.
Vazgeçtim seni de sever sanmaktan
Her gün bıkmadan sana şiir yazmaktan...

Vazgeçtim bize dair hayallerden.