Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Kabul;
Aklım başımda değildi.
Yanacağımı bile bile,
Ateşten uzak duramadım.
Kabul;
Kalbim söz dinlemedi.

Ey ben, Ey benden öte gelen...
Mümkünü yok yanacağız.
Ya bu dünyada kalbimiz yanacak,
Ya öbür dünyada canımız yanacak.
Ya aşk bizi yakacak,
Ya ateş içimizde olanı yakacak...

Bastığı toprağı öptüğüm dilber,
Yanağımı öpmek bile sana ar mıdır?
Bu canı yoluna feda etmişken.
Selamsız sabahsız geçmek var mıdır?
***
Bir gülüşüne kanıp yandığım dilber,

Sevdim demek zor değildir,
Yeter ki sevmiş olasın.
Gurbet dediğin uzak değildir.
Meğer ki dönmeyi bilesin.
Kanayan yarayı sarmakta ne var,
Eğer doğru ilacı sürersen.

İkiydik bir olduk.
Sen bende,
Ben sen de kaybolduk.
Hiç iken hep,
Hep iken daim olduk.
Bir birimizi gökte ararken yerde,

Bana sultan olmak varken,
Başkasına köle oldu.
Kızmıyorum,
Demek ki onun da kaderi buydu...

Yüzüm yok,
Senden bir şey istemeye.
Lüzum da yok zaten,
Sana dön demeye.
Giden gitti,
Biten bitti.

Bu ateşin yakanı sendin,
Yananı ben.
Bu aşkın yalanı sendin,
İnananı ben.
Öyle kapılmıştım ki;
Her şeye razıydım.

Sen benim sevdiğim,
Her daim özlediğimsin,
Avuçlarım duada beklediğim,
Yolunu gözlediğimsin.
Yanındayken dahi doyamadığım,
Aşkımı tek söylediğimsin.

Güzelliğin gözümü alsa da,
Aklım yaptıklarını almıyor.
Kulaklarım sesini duysa da,
Kalbim sana inanmıyor.