Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Hani görünce yüzün gülerdi.
Hani kalbin sana durma koş derdi.
Hani her anımız ömre bedeldi.
Bu söylediklerin yalan değil de ne...
***
Hani bensiz hayat anlamsızdı.

Yüreksizsin yürek sızım...
Gözün yok görmezsin,
Kulağın sağır işitmezsin.
Merhamet etmez,
İnsafa gelmezsin.
Ölüyorum desem,

Ey gönül;
Sevgili der ki;
Sevdiğin için sevilmez,
Değer verdiğin için;
Kıymet verilmezmişsin.
Yakın olduğun için görülmez,

Bana iyilik dileme...
Kendine iyi bak da deme.
Çünkü her ne etsem,
İyi olamıyorum.
Aynadaki bana bile,
Dönüp bakamıyorum.

Ne söylesem suç.
Ne yapsam kabahat oluyordu.
Ben anlamak istemedim ama,
Aslında o zamandan belliydi.
Artık beni sevmiyordu.
Otursam kızıyor,

Sana kolay gibi görünen,
Bana nasıl zor bir bilsen.
Görünürde ateş diye bilinen,
Gönülde nasıl kor bir bilsen...
İnan dayanamaz gelirdin,
Halimi bir görsen...

Hangi kalem yazmış seni ömrüme,
Kimler mıh gibi saplamış gönlüme.
Esir diye mi koydular,
Göğsümün kafesine.
Nasıl kilitlediler seni,
Kalbimin merkezine.

Ey haddini bilmez,
Lafımı dinlemez gönlüm;
Hani sevgiliye giderken,
Sefa sürmeye değil de,
Ne halin varsa görmeye,
Ne çilen varsa çekmeye gitmiştin.

Hani sevenler hiç ölmezdi.
Hani sevene yılan bile değmezdi.
Hani içtiğimiz su dahi ayrı gitmezdi.
O halde söyle sevgili,
Bu anlamsız ayrılığa sebep neydi?

Oralar illa ki güzeldir.
Yine de gel diyorsam,
Hasetimden değil,
Hasretimden...