Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Senden kaçmak istedikçe daha çok vuruluyorum.
Hangi yöne gitsem attığın oku kalbimde buluyorum.

Nasıl anlatayım ki;
O uzaktan görününce,
Karanlığa güneş doğuyordu.
O bir kez gülünce;
Etraf mutlulukla doluyordu.
En güzel çiçekler;

Yarda değilsem,
Başka yerde arama.
Bil ki dardayım...
Ya toprağın altında,
Ya da musalladayım...

Dayanamıyorum...
Hem senin olmaya,
Hem seninle olamamaya,
Hem yüreğinde hapsolmaya,
Hem o yürekte kalamamaya,
Dayanamıyorum...

Dedi; sen aşkını yaşa, bende neyi ararsın?
Dedim; aşkı ben yaşayacaksam sen niye varsın.

Dedi; ben aşka inanmam sadece sevdiğimi sanmışım,
Dedim; aşktan uzak kalbine boşuna mı yanmışım...

Değiş diyordun değiştim...
Kızmıyorum artık olur olmaz şeylere.
Kimseden bir şey beklemiyor,
Dünyayı verseler istemiyorum.
Hayal dahi kurmuyor,
Ne geçmişi ne geleceği düşünmüyorum.

Böyle miydi en başından sözlerin.
Yüzümü görse yüzün değişir.
Çatık kaşların, kızgın bakışların,
Yoluma düşse, yolun değişir.
***
Bu kadar mı uzaktı sevgiden yüreğin,

İkimize dair ne çok hayallerim vardı.
İstemedin ya,
Artık rüyama dahi giremezsin.
Yokluğunda birkaç hatıra ile,
Kırık bir kalp kaldı.
Anladım ki sevgili,

Gözün aydın sevgili;
Aşk ile delilik arasındaki çizgiyi geçtim.
Bir zamanlar aşıktım.
Şimdi deliliği seçtim.
Nasılsa seveceğin yok senin.
Nasılsa beni göreceğin yok senin.

Delinin biriydi,
Hem istemediğini söylüyor,
Hem aklımı alıyordu.
Yüreğim desen,
Zaten onda kalıyordu.
Akılsızın önde gideniydi.