Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Dünya ne kadar kirli ise,

O kadar temizdir sayfalar.

Yalanı yoktur, yanlışı yoktur…

Giderken hani çok iyi biri olduğumu söylemiştin ya,
Daha iyisini hak ettiğimi,
Ömrümce hep mutluluk dilemiştin hani,
İyiyim aşkım, artık çok daha iyiyim.

Eskisi gibi değilim, kimselere sokulmuyorum bıktırırcasına,

Gece çöktü, bilirim gitme vakti,

Ayrılık, açmış kollarını beni beklemekte,

Yıldızlar bir vedaya daha ev sahipliği yapmakta,

Sen hayatımın en büyük çaresizliğisin,
Adını koyamadığım,
Dermanını bulamadığım,
Gönlümün yarası,
Sevdamın karasısın,
Tedavi olamadığım,

Uzat ellerini kadınım,

Yüreğime tutunacak dalım olsun,

Çekip çıkarsın beni içine düştüğüm girdabın dibinden,

Ömrümce hep geç kaldım ben,
Hayata geç geldim mesela.
İnsanlar en fazla 9 ay 10 günde doğar ya,
Ben iki gün gecikmişim,
Doktorda yok o vakitler,
Ebem nice zahmetle almış dünyaya beni.

Ben seni sevmekten değil,
Sevdiğimi söylemekten vazgeçtim.
Senin uğruna yanmaktan,
Kül olup savrulmaktan değil,
Senin de yandığını sanmaktan,
Sevginle yorulmaktan vazgeçtim.

Bir zamanlar severdim kendimi,
Değer verir, önemserdim bile.
Ne zaman ki sen kalbime girdin,
Ben o anda sevdiğim o beni kaybettim.
Bir başka oldum, huyum değişti,
İçimde hiç olmayacak arzular gelişti.

Her karanlığın bir şafağı, her insanın bir karanlık yanı var,
Her yüreğin bir sahibi, her sahibin ise bir Yaradan’ı var,
Her gözyaşının bir sebebi, her sebebin bir müsebbibi var.
Ve sen sakın unutma gönlüm;
Her ateşin bir yananı, her yananın ise mutlak bir yakanı var...

İkimizde çok acı çekiyorduk.
Ben sevilmeden sevdiğim için,
O, sevmeden sevildiği için,
Ama ben sevmekten vazgeçemiyordum,
O, sevilmekten.
Çünkü ben sevmeyi seviyordum,