Laleler, sümbüller çiçekler açar,
Kuzular meleşir, bak kuşlar uçar,
Etrafa ne de hoş bir neşe saçar,
İnsanlar sevgiye meltem açınca!
Dalga aşkla vurur, su aşkla vurur,
Sahte gülüşlere yalan sözlere,
Boş yere inanıp boşuna kanmam!
Yalandan ağlayan nemli gözlere,
Beyhude üzülüp gereksiz yanmam!
Gerçek dostu olan, asla dert tutmaz,
Aslan yatağında çakal yurt tutmaz,
Mülayim insana inan sert tutmaz,
İnsanoğlu gider aslına çeker.
Niyet halis ise sürülmez leke,
Dünyayı kendine dert etme sakın,
Dertlerden çok büyük, Yüce ALLAH var,
Şöyle etrafına iyice bakın,
Hayatı kendine etmeyesin dar.
İyiyi gör, kötüyü de unutma,
Sürekli yersen keseden,
Sakal çıkar mı köseden?
Közü alarak eseden,
Yak hayatın ateşini!
Demir tavında dövülür,
İnsana ferahlık verir havası,
Bereketli hem dağı, hem ovası,
Yaz gelince Yörüklerin yuvası,
Her canlıya mekân olur Avgadı.
Dağlarında ardıç, ladin doludur,
Herkes yanlışını kendine yapar,
Şaşırıp doğrudan yanlışa sapar,
Zannetme insanlar bulduğun kapar,
Mazlumun her ahı aheste çıkar!
Güzel düşün, güzel yaşa, güzel sev,
Hiç kimseye diyemedim halimi,
Yaradana açtım bende elimi,
Felek genç yaşımda büktü belimi,
Benim bu halimi çekmeyen bilmez.
Haklıya hakkını bir veren mi var?
Yazı beğenmezsin, kışı beğenmez,
Olmaz ki hep bahar ey âdemoğlu!
Allah’ın kurduğu düzeni görmez,
Kendini zanneder bey âdemoğlu!
İlim öğrenir de, irfanı almaz,
Her yüze güleni dostum sanınca,
Yalan sözlerine hep inanınca,
Dayanamaz oldum canım yanınca,
Kaybettirdi bana bu iyi niyet.
Bozuldu tutmuyor bir türlü düzen,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!