Nefesim daraldı boğuluyorum,
Derdimi kimseye diyemez oldum!
Hayattan her daim soğuluyorum*,
Bir lokma ekmeği yiyemez oldum!
Bir kara sevdaya düşünce gönlün,
Solar bahçendeki açan her gülün,
Karanlığa döner yaşadığın gün,
Gözyaşın sel olur akar, ağlarsın!
Vermez isen eğer işi ehline,
Bir nalına bir mıhına vuruyor!
Bir tek o biliyor o haklı yine,
Yıllar öncesine gidip duruyor!
Öyle bir musibet geldi dünyana,
İnsanoğlu hangi derdine yana,
Deprem, çığ, sel derken bir de corona,
Gelmek için birbiriyle yarıştı!
Öyle bir zamanda yaşıyoruz ki,
Ters düz oldu sapla saman karıştı!
Kapanan yarayı kaşıyoruz ki,
Feryat figan ile aman karıştı!
Mümkünse kimseye önderlik etme,
İyiyse kendinden, kötüyse senden!
Davet edilmeyen bir yere gitme,
Bir dost nasihati söylemek benden!
Ben diyen insanda tanıdım seni,
Yapışmışsın nefse bırakman teni,
Sensin diye diye şişirdin ben'i,
Püsküllü belasın insana kibir!
Kadir kıymet bilmezleri dinleyip,
Değer verirseniz ona yanarım!
Onların adını önce ünleyip,
Önde görürseniz ona yanarım!
Yaylada kar yağar sahilde yağmur,
Tarlada, bahçede toprakta çamur,
Tabiat böylece oluyor mamur,
Şükredelim bu nimeti verene!
Sen gidiyor diye kasvetli hava,
Baban sıkıntıyı nasılda sava,
Sensiz bomboş kaldı bak bizim yuva,
Resmine, odana bakar ağlarım!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!