İnsanoğlu asla haddini bilmez,
Yaşanan olaydan dersini almaz,
Yapılan hiç bir şey yanına kalmaz,
Kendini bilerek ibret almalı!
Gönül bu, sevdiği yerden incinir,
Bilemezsin bazen nerden incinir,
Çok sabırlı fakat birden incinir,
Gönül teli nazik kırmamak gerek!
Dünyanın yükünü vurmuş sırtına,
Adresi yazmıştır elde kartına,
İster rüzgar essin kopsun fırtına,
Gitmeye çalışır gör insanoğlu!
Duyarsız olarak düşünme sakın,
Çektiğim çileyi herkes biliyor!
Mümkünse çevreme davrandım yakın,
İş bitince yapmasaydın oluyor!
Ta evvelden beri, yazar çizerim,
Bilgiyi, sevgiyi paylaşmak için!
Dostu, akrabayı sever gezerim,
Bahaneler bulmam dolaşmak için!
Bitmiyor telaşı bitmiyor derdi,
Sanki bir yerlerden kaçıyor insan!
Hem sahtekarı var, hem de çok merdi,
Ancak ektiğini biçiyor insan!
Gönlüm bu göğsümde hapsolmuş gibi,
Çıkıp kuş misali uçmak istiyor!
Baharda çiçekler hep solmuş gibi,
Umutla, sevgiyle açmak istiyor!
Muallim derlerdi önceden bana,
Şefkat dolu baba, sevgi de ana,
İlim-irfan suyun iç kana kana,
Bütün cehaleti sil öğretmenim!
Vade yetmiş şayet gelmiş ise son,
Nerede olursan azrail bulur!
İster kanatlan uç ister yere kon,
Nerde isen doğru yanına gelir!
Yüce Allah kapananın yerine,
Açıyor kapılar çıkıyor bine,
İnsanoğlu anlamıyor bak yine,
İyiyse kendinden kötüyse bizden!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!