Vakit saat dolup gelince zaman,
Feryat, figan etmek eylemez aman,
Artık karışıyor sap ile saman,
Boğaz düğümlenir inan söz biter!
Konuşunca mangalda kül bırakmaz,
Herkes dürüst, herkes çok iyi sözde!
Doludur ırmağı, fakat hiç akmaz,
Kurumuş kaynağı, su yok ki gözde!
Pala bıyıklıymış, kaba sakalı,
Bunca alim, ulemanın yanında,
Biz cahil kalırız, bize söz düşmez.
Bu durumu herkes bilse sonunda,
Onun için ham olanlar hiç pişmez.
İki düşün, bir kez konuş demişler,
Dilinin ucuna geliyor da söz,
Hayat toleransı ikilemiyor!
Olanı biteni görüverir göz,
Her duygu satıra dökülemiyor!
Halin bilmeyene, derdini deme,
Büyük lokma ye de büyük söyleme,
Dostun olmaz ise gönül eyleme,
Arif insanlara anlat halini.
Feleğe seslensen duymaz sesini,
Sömürüldü umut, kalmadı bitti,
Terketmez sandığım insanlar gitti,
Felek sanki beni kenara itti,
Nasıl gülsün yüzüm böyle olunca!
Konuşmak insana has bir özellik,
Sustukça daha çok kazancım oldu!
Bilgide, sevgide, dilde güzellik,
Haddimi bildikçe hep beni buldu!
Bakınca insanın garip haline,
Gönlüme bir hüzün gasavet doldu!
Söyleyince bir şey geçmez eline,
Söyleyen dillerim söylemez oldu!
Seven sevdiğini her zaman düşler,
Sevgi nakış-nakış gönlüme işler,
Yürekten gelince ne hoş gülüşler,
Bu hayatın tadı sevgiyle olur.
Sevgi-saygı inceliktir insanda,
Felek vurdu, sizde öyle baktınız,
Ateşe benzini döküp yaktınız,
Size karşı sevgi mi bıraktınız?
Felekle bir olup seyre durdunuz.
Düşenin elinden hiç tutmadınız,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!