Gönlün tutulursa kara sevdaya,
Mantık izne akıl tatile çıkar!
Sevdiğinin kalbi olursa kaya,
İnsan tatlı candan hayattan bıkar!
Bakarsın yerinde duruyor gibi,
Bir varmış bir yokmuş geçiyor zaman!
Ucu bucağı yok görünmez dibi,
Sanki kanat takmış uçuyor zaman!
İçimde bir ukde kaldı hayaller,
Deli gönlüm ile barışamadım!
Uçup gitti zaman boş kaldı eller,
Felekle bir türlü yarışamadım!
Umut dünyasına daldıkça daldım,
Bütün hevesimi orada aldım,
Aradım, yârimi orada buldum,
Çık dedim yine de çıkmadı gönlüm.
Çocukken sevmişim, kaşı karamı,
Parla gökyüzünde, sakın ha sönme,
Sönüpte bu garip gönlüme dönme,
Dünyanın od ’una aldanıp yanma,
Kalplere ışık ol umut yıldızı!
Çıkar isen her sevenin bahtına,
O kadar baktım ki hep sağa sola,
Gördüğüm toprağı taşı unuttum!
Beyin yorulupta verince mola,
İçinde olduğum yaşı unuttum!
Eşimle maziyi yâd ederken gördüm ki,
Unutmam zannettiğim ben neleri unuttum.
Şöyle kendi kendime dönüpte bir sordum ki,
Ne dünyaya gücendim, ne ona kafa tuttum.
Hafıza-i beşer, nisyan ile malûldür,˟ ˟
Kendini herkesten açıkgöz sanır,
Zanneder ki sade odur uyanık!
Oysa herkes onu çok iyi tanır,
Boyun da kalmıştır bodur uyanık!
Ne yapsan, neylesen, kimse kanmıyor,
Derdi olan rahat uyur mu sandın?
Söylenen her söze inandın, kandın,
Zemheri ayında ateşte yandın,
Eksilmedi, kafanda hiç dumanın.
Yastığın taş olur, kirpiğin diken,
Hayatta her işin var bir zamanı,
Felek dinlemiyor safı yamanı,
O gün geldiğinde duyar amanı,
Her sıkıntı biter vakti gelince!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!