Eğer çekecekse insan bir çile,
Ne yaparsa yapsın hepsi nafile,
Samimi bir çaba sarf etse bile,
Bozulunca düzen işler olmuyor.
Şansın dâhil, işler hep ters gidince,
Aşk od ’una düşüp yanmayan biri,
Yananın halini nereden bilsin.
Kalmışsa yürekte yaranın yeri,
Gönlündeki izi nereden silsin.
Bırakmaz gelirse dert ardı sıra,
Bu günlerde çok suskunsun diyerek,
Kaleme seslendim, kalem yazmadı!
Ömrünce görmedi, silgiye gerek,
Çünkü yazdığını asla bozmadı!
Hep çaba sarf etti, doğruluk için,
Güzel dostun adı; Bahadır Dursun,
Eşine pervane O; Döne Dursun,
İçten sıcaklığı yüzüne vursun,
Böyle güzel insan, gör Kırşehir’de!
Ramazan Abimiz incitmez bir can,
Atmak istesen de inmez sırtından,
Alıştığı yerde duruyor kambur.
Öyle zor ki öyle kurtulmak ondan,
Sıkıntısın sana veriyor kambur.
O tilkidir sen de kürkçü dükkânı,
Issız bir köşede rastladım ona,
Seslendim, seslendim bakmadı bana,
Halini görünce üzüldüm buna,
Kimseye diyecek yoktu bir sözü.
Baktığımda sanki kırık kanadı,
Sahte gülümseme, yalan ve riya,
Toplumda en büyük kanayan yara!
Sözde herkes iyi, çalışkan güya,
Böyle insanları mum yakıp ara!
Bana dokunmayan yaşasın bin yıl,
Söz verdim kendime, bir karar aldım,
Kimsenin işine karışmam artık!
Ne güzel kendimle baş başa kaldım,
Hayatla boş yere vuruşmam artık!
Sabırla beklerim işin sonunu,
Boş ver dostum, herkes yapsın işini,
Hiç kimsenin hayatına karışmam!
Terk ederse bırakıver peşini,
Selamlaşır fakat kalpte barışmam!
Gayret ile başarırım işimi,
Tutsak olmuş insan, paraya-pula,
Rıza için yardım etmiyor kula,
Cahil gelmiş, cahil gider okula,
Kalmamış değerler, kaybolup gitmiş!
Karamsar bir tablo çiziyor çevre,
Tükendi insanlık gelen her evre,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!