Aynur Uluç Şiirleri - Şair Aynur Uluç

altın damlalar altında bekledim seni
kelebek damla bakışımla bekledim

kalbe çelme takıldı
gözü oyuldu zalim kuklanın
mevsimlerin ucu bağlandı

yalandan oyun
hüzünden şarkı
öte yüzünden gördüm resmini
aralığını öte yüzünden
büyüttüğüm adını fısıldıyorum
yasını tutuyorum çocukluğunun

hesap cetvelinden firarlı
sayıları utangaç bir bahçe gördüm
her zaman çiçekler içinde olmaz ya
bu kez evrak keşmekeşinde verdim molamı
asma köprüsü yaren
kırk yılın hatırına

Toplumda var olan genel yetişme koşulları ve kişiye düşen imkanlar oluşturur, günlük yaşamda normal kabul edilenlerde olduğu kadar uç davranışların da sebeplerini. Sağlıklı yollardan karşılanmayan ihtiyaçlar, anlık ve kişi seçmeyen girişimlerin temelini hazırlar. Kültür düzeyinin seviyesi ise, içsel taleplerin insandan insana değişen dışa vurum şeklini belirler, terbiye eder. Farkındayım, üstü kapalı tahlillerle giriverdim yazıya, ancak cinsellikten bahsediyorum. Bahsetmemi gerektirecek örneklere kulak misafiri oluyorum, peş peşe çünkü...Toplumlarda cinselliğin analizi ile uğraşmak, konu uzmanlarının alanı elbette. Ancak bana öyle geliyor ki; abazanlık kültüründe de (konuya en kaba hatlarıyla baktığımızda) yukarıda sözünü ettiğim işleyişler, rol alıyor.

Buralardan yapınca çözümlemeleri, hayata dair ince elek düşünülmüş sözleri olan, toplumun hep bir adım önünde olduğu için sanatçı kimliğini taşıdığını düşündüğümüz, yaşını başını dolayısıyla hayat deneyimini almış edebiyatçıları anlamak daha bir zorlaşıyor. Daha bir zorlaşıyor benim için, bir yandan onların aşk tanımlarından beslenmişken bugüne dek,insanı anlatan şiirleri dilimizdeyken dost meclislerinde hâlâ, onların abazanlıklarıyla yüzleşmek.

Felsefeyle, tarihle, kuramlarla, ideolojiyle birlikte algıladığımız bu insanlar için, artık(örneğe uymayanları tenzih ederek) şöyle bir isyan cümlesi fışkırıyor içimden:

öyle oyuk, öyle derinden
yırtıyorum her yitenle birlikte
sonlu görünen nefes yarılıyor göğsümü
yeniden düşüyorum helezonuna
düşüyorum kabuk
düşüyorum nedbe

akrep…
ey zalim akrep
ey hatırlatan, kusan zamanı
zalim olduğun kadar zavallısın da

teneke trampet takvimlerde

ucu göğe yaslı
fasulyeye
yazmıştım aşkı
başım döne döne
tırmanmak için…

tıknefes bir vagonda yollar altımızdan kayıp giderken
kor olmuş bedenlerin içine siner güneş...
bir inilti sızar genleşen rampalardan...

yıkık bir istasyonda tam da gereksiz oyalanırken tren
bir adam çat kapı içeri girer

Sıkıcı olacağını öngördüğünüz işlerin, yaşarken eğlenceli hâle dönüştüğü, sizin de başınıza gelmiştir. Henüz gelmediyse de, buna zemin olacak bir sahneyi bir gün mutlaka bir yerlerde yakalarsınız. Burası, malzemesi bol bir ülke. İşte böylesi durumlarla karşılaştığınızda “Niye benim başıma böyle şeyler geliyor? ” diye düşünüp sinirlenen bir yapınız yoktur, dilerim. Çünkü ancak, işler ters gittiğinde öfke duygusuna kapılmamayı öğrenmiş bir düşünme şekliniz varsa, o aksiliğin sizin için de mizaha dönüşmesi için gerekli koşullar tamamlanacak demektir.

Anlatacağım hikâye de böyle bir kurguya sahip. Banka, okul gibi yerlerde bir işim varsa, ya da elektrik, su, telefonla ilgili kurumlarda abonelik işlemleri yapılacaksa beni önceden bir isteksizlik sarar. O yüzden de bir an önce o işi yapıp kurtulmaya çalışırım. O gün, iş için noterden bir imza sirküleri çıkartmam gerekiyordu. Notere gittim. Oradaki görevli kıza doğru yaklaşıp imza sirkülerine ihtiyacım olduğunu söyledim ve kimliğimi uzattım. “Ne için? ” dedi, “kurum mu, yoksa kişisel mi olacak? '

“Ben eczacıyım. Eczanede kullanacağıma göre kişisel” dedim. Nüfus cüzdanımı aldı ve alışkın olduğu şekilde yazısını yazmaya başladı. Birden yüzü değişir gibi oldu. Kendisine yardımcı olması için arka taraftaki bir beye seslenerek ekranının yanına çağırdı. Bey de gelip baktı. “Bir de benim bilgisayarda deneyelim” dedi, ciddi bir ifadeyle. Bir sorun olduğu belli ama basit bir imza sirküleri düzenlemekte ne gibi bir sorun olabilir diye düşünerek soru sormadan beklemeye başladım. Kız, eliyle uzaktaki sandalyeleri işaret edip “Siz buyurun oturun, orada bekleyin.” deyince konuyu anlamadım ama elbette oradan da uzaklaşmadım. Bey, kendi bilgisayarında denedi aynı işlemi. “Yok, yine aynı yazı çıkıyor.” diye mırıldanınca dayanamadım. “Bir sorun mu var? ” diye sordum.

çizgideyim
arkası tiril yaprak
önü saf beton

toprak atıyorum ölü sevdalara
balıklar yağmur ağlıyor