Aynur Uluç Şiirleri - Şair Aynur Uluç

Sorma, neden gülemediğimi
hayır, eskisi gibi değilim
tanrı aşkına, sorma halini ruhumun

asla sorma
neden şaşkın olduğumu

Mermerin gözünde cin
Yaprağın teninde sır
Sepkenin cebinde zarf
Yeminin tacında pul

Geçidin içinde dal

artık susma noktasındayım
boğmamak için yüreği
sözlerin sığlığına
ucunu dağlayıp çuvaldızın
batırma kendine
ve

ÇIRPINTI

Mey sundum sevdiğime

Çocukluk aşklarımı
Arsız kaçışlarımı

Adam, iç geçirdi

Biraz daha anlasaydı kendini
Biraz daha güvenseydi
Konuşmasaydı o kadar

Aşk kokulu peçete
Attı kendini çöpten dışarı

Beni atma, dedi. Yerim can pencerendir…
-Sancıda ilk yakan ve yakılan hayatta…

tenin tene değmeden
aklımdan geçirmeden
geçirmeden selinden
belimden geçirmeden
içinden geçirdiğin
içimden...

tanıyorum ben bu zifir rengi
kırbaçlı pençeyi tanıyorum

kaçıncı düşüşüm kollarına
kaçıncı çığlık dili burulmuş
evrile devrile alınan yolda

Geçenlerde katıldığım bir misafirlikte hep birlikte yemek yenilirken, ev sahibinin on yaşlarındaki oğlu aniden şöyle bir soru sordu:

-'Hekmın' ne demek?

Kimse, bir şey anlamamıştı. Bunun üzerine çocuk, masada duran eski votka, yeni su şişesi üzerinde yazan sözcüğü gösterdi; “%70 hacmen” O anda hepimiz şaşırdık bu yanlış algılamaktan kaynaklı yanlışlığa. Bu ülkede, bu ülkenin çocukları konuştukları dilden önce (her ne kadar “hacim” sözcüğü aslında dilimize arapçadan geçmiş de olsa, bugün Türkçeye kaynaşmıştır) başka bir dil üzerinden düşünüyorlardı. Ve biz bunun ülkemizdeki düzeyini anlamak bakımından, çocuktan alıyorduk haberi.

dalga seslerini, akordeondan akan
coşan kuş seslerini, şampanya köpüğünde
bulutta yıkanan düş seslerini dinle

koy başını göğsüme
dingin ritminde uyu