Güçlü durmak, sessiz bir savaş vermek,
Kırılmak üzereyken dimdik ayakta kalmak.
Yorgunlukla dans etmek, gözyaşını saklamak,
Ve kimse bilmeden, içindeki fırtınayı sarmak.
Dünyanın yükünü omuzlamak belki,
Bir rüzgâr esse memleketimden,
Bir toprak kokusu gelse burnuma…
Yemin ederim, gözyaşımı tutamam,
Çünkü gurbet,
Sadece uzaklık değil,
Eksik kalmaktır insanca…
Güvendim sana, dal gibi kırıldım,
Bir rüzgar estin, sessizce savruldum.
Bir sözünle göğe yükseldim belki,
Bir suskunlukla yerle bir oldum.
Gözlerin vadetti, içim inandı,
Hani nerede sevdiklerim,
Kimi zaman bir gülüşle ısıtan,
Kimi zaman sessiz bir omuz olan?
Şimdi nerede o yürekler,
Yanımda olmalıydılar,
Ama yalnızlık sarıyor dört bir yanımı.
Hayat dediğin bir yolculuk aslında,
Kimi zaman diken, kimi zaman gül bahçesi.
Bir bakarsın ağlarsın, bir bakarsın gülersin,
Her duyguyu aynı kalpte taşır insan sessizce.
Gün doğar umutla,
Bu hayat beni çok yordu,
Gözlerimde uykusuzluk, içimde bir boşluk durur.
Ne bir omuz bulabildim yaslanacak,
Ne de “yanındayım” diyen bir sesle buavundum doğrulukta…
Güvendiğim dağlar hep üstüme yıkıldı,
Bir rüya gibiydi başlarken her şey,
Gözlerin, sözlerin… hepsi bir düş.
Kandırılmış kalbim sana inandı,
Oysa yalanmış, hepsi boş bir süs.
Bir gülüşüne ömrümü verdim,
Her sabah seninle başlıyor içimde,
Gözlerimi açmadan adın düşüyor dilime.
Bir gülüşün sanki güneş gibi,
Isıtıyor içimi, sensizliğe inat bir biçimde.
Her sabah sensiz uyanmak zor,
Her sözün bir yalandı,
Ama ben yine de inandım.
Bir tebessümüne ömrümü verdim,
Yaralı kalbimi sana adadım.
"Seviyorum" dedin, dudakların söyledi,
Biriktirdim sustuklarımı,
Yutkunmalarımı, içime attıklarımı…
Kim ne sandıysa,
Unuttum sanmasın!
Ben sadece zaman verdim,
Yara izleri kabuk bağlasın diye...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!