Aygül Zade Şiirleri - Şair Aygül Zade

Çok acılar çektim…
Hem de öyle sessiz, öyle derinden ki,
Görmedi kimse gözümdeki çığlığı,
Duyamadı kalbimde kopan fırtınayı…

Geceleri yastığa değil,

Benden başkasını sevme, ne olur,
Kalbinin kıyısında bir tek ben durayım.
Yollar uzun, dünya yorgun, zaman solgun,
Senin için ben hep burada olayım.

Benden başkasına dönmesin gözlerin,

Sessizce, fark etmeden belki,
Oysa bir zamanlar dünyandım senin,
Şimdi ise yokum, sadece bir iz gibi.

Beni kaybettin,
Gözlerimde tükenen o son bakışta,

Beni sevdiğin yalan mıydı?
Gözlerin yemin ederken,
Kalbin susmuş muydu gizliden?
Bir bakışa dünya verdim,
Sen bakarken başka gözlere gizliden.

Ben nerede yanlış yaptım?
Severken mi çok oldum,
Yoksa sustukça mı eksildim?
Bir gülüşe cümleler sığdırırken,
Belki de kendimi kaybettim.

Ben olmasam da…
Sen Mutlu ol.
Bir başka elde bile olsa ellerin,
Ben senin iyiliğini diledim sessizce derinden…

Seni seven bir kadın var

Ben savaşmaktan yoruldum, anne,
Her gün ayrı bir cephe, her sabah bir yara.
Bir yanım çocuk kalmak isterken dizinin dibinde,
Bir yanım büyümüş, kırıklarla dolu sessiz bir ordu gibi.

Dünya ağır geliyor omuzlarıma,

Ben seni çok sevdim,
Bir çiçeğin güneşi bekleyişi gibi,
Bir çocuğun annesine koşuşu gibi
Sessizdim belki, ama derindim,
Yüreğimi koydum önüne, bilmedin.

Ben seni uzaktan sevdim,
Ne adını söyledim, ne de gözlerine baktım doya doya.
Sadece kalbimle tanıdım seni,
Bir gülüşün yetti beni susturmaya.

Bir kenarda oturup seni izledim,

Mezarıma gelmeyin,
Gül getirmeyin… solacak nasıl olsa.
Ben yaşarken kırıldım sessizce,
Öldükten sonra neye yarar dualar, hatıralar, boş yasa?

Ben yaşarken sustunuz çoğu zaman,