Aygül Zade Şiirleri - Şair Aygül Zade

Ayrılmalıyız artık, anladım bunu,
Ne kalbim eskisi gibi atıyor
Ne gözlerin beni çağırıyor…
Sessizlik bile yabancı oldu son zamanlarda.

Bir zamanlar "biz" dediğimiz yerde

Konuşmuyorum artık,
Ne kalbimi kırana,
Ne de arkamdan vurana…
Sadece susuyorum,
Ama sessizliğim zannetme ki kabulleniş,
Ben Allah’a havale ediyorum hepinizi.

Çok acılar çektim…
Hem de öyle sessiz, öyle derinden ki,
Görmedi kimse gözümdeki çığlığı,
Duyamadı kalbimde kopan fırtınayı…

Geceleri yastığa değil,

Benden başkasını sevme, ne olur,
Kalbinin kıyısında bir tek ben durayım.
Yollar uzun, dünya yorgun, zaman solgun,
Senin için ben hep burada olayım.

Benden başkasına dönmesin gözlerin,

Sessizce, fark etmeden belki,
Oysa bir zamanlar dünyandım senin,
Şimdi ise yokum, sadece bir iz gibi.

Beni kaybettin,
Gözlerimde tükenen o son bakışta,

Beni sevdiğin yalan mıydı?
Gözlerin yemin ederken,
Kalbin susmuş muydu gizliden?
Bir bakışa dünya verdim,
Sen bakarken başka gözlere gizliden.

Beni yaralayanlara, kıranlara inat,
Ben yine güleceğim!
Boğazıma oturan o hıçkırıkları
Geceye bırakıp, sabaha gülümseyeceğim.

Siz sandınız ki,

Ben nerede yanlış yaptım?
Severken mi çok oldum,
Yoksa sustukça mı eksildim?
Bir gülüşe cümleler sığdırırken,
Belki de kendimi kaybettim.

Ben olmasam da…
Sen Mutlu ol.
Bir başka elde bile olsa ellerin,
Ben senin iyiliğini diledim sessizce derinden…

Seni seven bir kadın var

Ben savaşmaktan yoruldum, anne,
Her gün ayrı bir cephe, her sabah bir yara.
Bir yanım çocuk kalmak isterken dizinin dibinde,
Bir yanım büyümüş, kırıklarla dolu sessiz bir ordu gibi.

Dünya ağır geliyor omuzlarıma,